ความหมาย

• 
  

  ดู ชีปะขาว ๒ {๑}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สับปะรด - น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Ananas comosus {L.} Merr. ในวงศ์ Bromeliaceae ไม่มีลำต้นปรากฏบนพื้นดิน ใบเป็นกาบยาวให้ใยใช้ทำสิ่งทอ ขอบใบมีหนาม ผลมีตาโดยรอบ กินได้ รสเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ: เรียกใยของพรรณไม้บางชนิดที่มีลักษณะอย่างใยสับปะรด ใช้ทำหมวกเป็นต้น ว่า ไหมสับปะรด. สับปะรดเทศ ดู ศรนารายณ์.

• สัปเหร่อ - [สับปะเหฺร่อ] น. ผู้ที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับการศพตั้งแต่ทำพิธีมัดตราสัง จนกระทั่งนำศพไปฝังหรือเผา.

• สัปคับ - [สับปะคับ] น. ที่สำหรับนั่งผูกติดบนหลังช้าง, แหย่งช้าง. สัปคับช้าง น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์บุรพอาษาฒ มี ๓ ดวง, ดาวราชสีห์ตัวผู้ ดาวปุรพษาฒ หรือ ดาวบุพพาสาฬหะ ก็เรียก.

• สัปด- - [สับดะ-] ว. เจ็ด. {ส. สปฺต: ป. สตฺต}. สัปดปกรณ์, สัปดประกรณ์ น. พระอภิธรรม ๗ คัมภีร์. {ส. สปฺตปฺรกรณ}. สัปดสดก [-สะดก] น. หมวดละ ๑๐๐ ๗ หมวด. {ส. สปฺตสตก}. สัปดาห์, สัปดาหะ [สับดา, สับปะดา,สับดาหะ] น. รอบ ๗ วัน เริ่มตั้งแต่วันอาทิตย์ถึงวันเสาร์, ระยะ ๗ วัน เช่น สัปดาห์แห่งการส่งเสริมพระพุทธศาสนา สัปดาห์แห่งการเขียนจดหมาย. {ส. สปฺตาห}.

• สัปดน - [สับปะดน] ว. หยาบโลน เช่น พูดสัปดนสองแง่สองง่าม, อุตรินอกแบบนอกแผน เช่น เด็กคนนี้ชอบเล่นสัปดน เอาประทัดผูกหางหมาแล้วจุด, {ปาก} ใช้ว่า สัปโดกสัปดน.