ความหมาย

• 
  

  {ปาก} ว. รวมปะปนกันหลาย ๆ อย่าง เช่น งานสัมพหุลาเต็มไปหมด ทำไม่ไหวหรอก, สรรพหุลา ก็ว่า. {ป.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สัมพัจฉร- - [สำพัดฉะระ-] น. ปี. {ป. สํวจฺฉร: ส. สํวตฺสร}. สัมพัจฉรฉินท์ น. พิธีสิ้นปี, ตรุษ. {ป.}.

• สัมพัตสร - น. สมพัตสร. {ส.: ป. สํวจฺฉร}.

• สัมพัทธ์ - ว. ที่เปรียบเทียบกัน เช่น ความเร็วสัมพัทธ์ความชื้นสัมพัทธ์. {ป., ส.}.

• สัมพันธ-, สัมพันธ์, - [สำพันทะ-, สำพัน] ก. ผูกพัน, เกี่ยวข้อง, เช่น เขากับฉันสัมพันธ์กันฉันญาติ ข้อความข้างหลังไม่สัมพันธ์กับข้อความข้างหน้า. {ไว} น. การแยกความออกเป็นประโยค ๆ หรือส่วนต่าง ๆ ของประโยค แล้วบอกการเกี่ยวข้องของประโยคและคำต่าง ๆ ในประโยคนั้น ๆ. {ป., ส.}. สัมพันธภาพ น. ความผูกพัน, ความเกี่ยวข้อง, เช่น สัมพันธภาพระหว่างสหรัฐอเมริกากับสหภาพโซเวียตดีขึ้นตามลำดับ. สัมพันธมิตร น. เรียกกลุ่มประเทศอันประกอบด้วยสหรัฐอเมริกา สหภาพโซเวียต อังกฤษ ฝรั่งเศส และจีน ที่รวมเป็นแกนร่วมรบกับกลุ่มประเทศฝ่ายอักษะในสงครามโลกครั้งที่ ๒ ว่า ฝ่ายสัมพันธมิตร. สัมพันธไมตรี น. ความเกี่ยวข้องผูกพันกันฉันมิตร เช่น ประเทศไทยมีสัมพันธไมตรีกับประเทศเพื่อนบ้าน.

• สัมพาธะ - น. ความคับแคบ, การเบียดเสียด, การยัดเยียด, การอัดแอ. {ป., ส.}.