ความหมาย

• 
  

  ดู สิทธ-, สิทธ์.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สิทธานต์ - ดู สิทธ-, สิทธ์.

• สิทธารถ - ดู สิทธ-, สิทธ์.

• สิทธิ, สิทธิ์ - [สิดทิ, สิด] น. อำนาจอันชอบธรรม เช่น บุคคลมีสิทธิและหน้าที่ตามรัฐธรรมนูญ เขามีสิทธิ์ในที่ดินแปลงนี้. {ป., ส.}: {กฎ} อำนาจที่กฎหมายรับรองให้กระทำการใด ๆ โดยสุจริตได้อย่างอิสระ แต่ต้องไม่กระทบกระเทือนถึงสิทธิของคนอื่น. {อ. right}. สิทธิกร ว. ให้ผล, ให้ความสำเร็จ. สิทธิการิยะ คำขึ้นต้นในตำราโบราณ เช่น ตำรายา ตำราหมอดู หรือคาถาเมตตามหานิยม เป็นการอธิษฐานขอให้การกระทำนั้น ๆ ประสบความสำเร็จ. สิทธิเก็บกิน {กฎ} น. สิทธิ์เหนืออสังหาริมทรัพย์ อันเป็นเหตุให้ผู้ทรงสิทธินั้นมีสิทธิ์ครอบครองใช้และถือเอาซึ่งประโยชน์แห่งอสังหาริมทรัพย์นั้น. {อ. usufruct}. สิทธิ์ขาด ว. เด็ดขาด เช่น ในสมัยโบราณแม่ทัพมีอำนาจสิทธิ์ขาดในการบัญชาการรบ. สิทธิครอบครอง {กฎ} น. สิทธิเหนือทรัพย์สิน ซึ่งผู้ทรงสิทธิมีสิทธิยึดถือทรัพย์สินนั้นเพื่อตนอันเป็นผลให้มีสิทธิต่าง ๆ เหนือทรัพย์สินนั้น เช่น สิทธิในการใช้สอย สิทธิที่จะมิให้บุคคลใดมารบกวนการครอบครอง. สิทธิชัย น. ผู้มีความรู้ขลังในเวทมนตร์: ใช้เรียกหัวหน้าพราหมณ์พฤฒิบาศ. สิทธิโชค น. ฤกษ์ยามที่จะนำความสำเร็จมาให้. สิทธิบัตร {กฎ} น. หนังสือสำคัญที่ออกให้เพื่อคุ้มครองการประดิษฐ์หรือการออกแบบผลิตภัณฑ์. {อ. patent}. สิทธิมนุษยชน{กฎ} น. สิทธิพื้นฐานที่มนุษย์พึงมี. สิทธิยึดหน่วง {กฎ} น. สิทธิที่ผู้ครอบครองทรัพย์สินของผู้อื่น และมีหนี้อันเป็นคุณประโยชน์แก่ตนเกี่ยวด้วยทรัพย์สินซึ่งครองนั้น ในอันที่จะยึดทรัพย์สินนั้นไว้จนกว่าจะได้รับชำระหนี้. {อ. right of retention}. สิทธิเรียกร้อง {กฎ} น. สิทธิที่จะเรียกให้ชำระหนี้หรือเรียกทรัพย์สิน.สิทธิสภาพนอกอาณาเขต {กฎ} น. สิทธิพิเศษที่จะใช้กฎหมายของประเทศหนึ่งบังคับแก่บุคคลที่เป็นพลเมืองของตนที่ไปอยู่ในดินแดนของอีกประเทศหนึ่ง. สิทธิเหนือพื้นดิน {กฎ} น. ทรัพย์สิทธิอย่างหนึ่งที่เจ้าของที่ดินก่อให้เกิดเป็นคุณแก่บุคคลอื่นโดยให้บุคคลนั้นมีสิทธิเป็นเจ้าของโรงเรือน สิ่งปลูกสร้าง หรือสิ่งเพาะปลูกบนดินหรือใต้ดินนั้น โดยไม่ตกเป็นเจ้าของที่ดิน. {อ. right of superficies}. สิทธิอาศัย {กฎ} น. ทรัพยสิทธิอย่างหนึ่งที่เจ้าของโรงเรือนให้บุคคลอื่น เรียกว่า ผู้อาศัย อยู่ในโรงเรือนของตนได้โดยไม่ต้องเสียค่าเช่า. {อ. right of habition}.

• สิธยะ - [สิดทะยะ] น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์บุษยะ มี ๕ ดวง, ดาวปุยฝ้าย ดาวพวงดอกไม้ ดาวดอกบัว ดาวโลง ดาวปู ดาวสมอสำเภา ดาวบุษย์ ดาวปุษยะ หรือ ดาวปุสสะ ก็เรียก.

• สิ้น - ก. หมด, จบ, เช่น กินอาหารมื้อนี้สิ้นเงินไป ๕๐๐ บาท สิ้นปีนี้เขาจะย้ายไปอยู่เชียงใหม่: ตาย เช่น พ่อแม่เขาสิ้นไปหมดแล้ว. สิ้นกรรม, สิ้นกรรมสิ้นเวร, สิ้นเวร, สิ้นเวรสิ้นกรรม ก. สิ้นสุดในการที่ต้องรับทุกข์อีกต่อไป เช่น เมื่อเขามีชีวิตอยู่ มีภาระมากหรือเจ็บป่วยทรมานตายไปก็ถือว่าสิ้นเวรสิ้นกรรม, หมดกรรม หมดกรรมหมดเวร หมดเวร หรือ หมดเวรหมดกรรม ก็ว่า: {ปาก} ตาย. สิ้นเขี้ยวสิ้นเล็บ {สำ} ก. หมดอำนาจวาสนา, สิ้นฤทธิ์, หมดเขี้ยวหมดงา หรือ หมดเขี้ยวหมดเล็บ ก็ว่า. สิ้นคิด ก. หมดปัญญาจะแก้ปัญหา, หมดหนทางคิดอ่าน, เช่นบางคนพอสิ้นคิดเข้าจริง ๆ ก็ฆ่าตัวตาย. ว. ที่หมดปัญญาจะแก้ปัญหา, ที่หมดหนทางคิดอ่าน, เช่น เขาทำตัวเหมือนคนสิ้นคิด เที่ยวลักขโมยเขากิน. สิ้นใจ ก. ขาดใจ, ตาย, เช่น เขาพึ่งสิ้นใจเมื่อเที่ยงนี้เอง, สิ้นลม หมดลม หรือ หมดอายุ ก็ว่า. สิ้นชาติ ก. เสียเอกราช เช่น ถ้าโกงกินกันมาก ๆ วันหนึ่งจะต้องสิ้นชาติอย่างแน่นอน: โดยปริยายหมายความว่า ตัดความสัมพันธ์, ตัดไมตรี, เช่น สิ้นชาติขาดกันจนวันตาย. สิ้นชีพ ก. ตาย เช่น เขาสิ้นชีพในสงคราม. สิ้นชีพตักษัย, ถึงชีพิตักษัย {ราชา} ก. ตาย {ใช้เฉพาะหม่อมเจ้า}, โบราณใช้ว่า ถึงแก่ชีพิตักษัย ก็มี. สิ้นชีวิต ก. ตาย เช่น บิดามารดาเขาสิ้นชีวิตไปนานแล้ว. สิ้นชื่อ ก. หมดชื่อเสียง เช่น เขาชกแพ้หลายครั้งติด ๆ กัน เลยสิ้นชื่อ: ตาย เช่น เขาถูกแทงทะลุหัวใจ เลยสิ้นชื่อ. สิ้นเชิง ก. สิ้นท่า, หมดท่า, หมดชั้นเชิง, เช่น อันธพาลเมื่อเจอนักสู้เข้าก็สิ้นเชิงนักเลง, โดยปริยายมักใช้กับคำ โดย หรือ อย่าง เป็น โดยสิ้นเชิง อย่างสิ้นเชิง หมายความว่า ทั้งหมด, ทั้งสิ้น, ทุกประการ, เช่น ข่าวลือนี้ไม่มีมูลความจริงโดยสิ้นเชิง โครงการนี้ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง. สิ้นซาก ก. ไม่มีร่องรอยเหลืออยู่ เช่น รื้อตลาดเก่าออกไปจนสิ้นซาก. สิ้นตำรา {สำ} ว. จนปัญญา, หมดทาง, หมดฝีมือ, เช่น หมอช่วยคนไข้จนสิ้นตำรา คนไข้ก็ไม่ฟื้น, หมดตำรา ก็ว่า. สิ้นแต้ม ก. หมดตาเดิน, ไม่มีตาเดิน, {มักใช้แก่การเล่นสกา}, โดยปริยายหมายความว่า หมดหนทางคิดอ่าน เช่น พอมีปัญหาประดังกันเข้ามามาก ๆ เขาก็สิ้นแต้ม ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร. สิ้นท่า ก. หมดกระบวนท่าในการต่อสู้, ไม่มีทางต่อสู้, เช่น เขาเป็นคนเก่งแต่ปาก พอประสบปัญหาเข้าจริง ๆ ก็สิ้นท่า. สิ้นเนื้อประดาตัว ว. ไม่มีทรัพย์สมบัติเหลือติดตัว เช่น เขากลายเป็นคนสิ้นเนื้อประดาตัวเพราะหมกมุ่นในการพนัน กิจการค้าของเขาล้มเหลวจนสิ้นเนื้อประดาตัว. สิ้นบุญ ก. หมดบุญ, ตาย, เช่น เขาเป็นลูกกำพร้า พ่อแม่สิ้นบุญไปหลายปีแล้ว. สิ้นประตู{สำ} ว. ไม่มีทาง. สิ้นแผ่นดิน ก. ไม่มีแผ่นดินอยู่ เช่น บ้านเมืองที่เสียเอกราช คนในชาติก็สิ้นแผ่นดิน: สิ้นรัชสมัย เช่น สิ้นแผ่นดินพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. สิ้นฝีมือ ว. เต็มความสามารถที่มีอยู่: หมดความสามารถ: หมดฝีมือ ก็ว่า: ไม่มีใครเทียบความสามารถได้ เช่น ม่านนี้ฝีมือวันทองทำ จำได้ไม่ผิดนัยน์ตาพี่ เส้นไหมแม้นเขียนแนบเนียนดี สิ้นฝีมือแล้วแต่นางเดียว {ขุนช้างขุนแผน}. สิ้นพระชนม์ {ราชา} ก. ตาย {ใช้แก่เจ้าฟ้า พระองค์เจ้า สมเด็จพระสังฆราชเจ้า และสมเด็จพระสังฆราช}. สิ้นไร้ไม้ตอก ว. ยากไร้, ขัดสนถึงที่สุด, เช่น เขาเป็นคนสิ้นไร้ไม้ตอก บ้านไม่มีจะอยู่ เสื้อผ้าแทบไม่มีจะใส่. สิ้นฤทธิ์ ก. หมดฤทธิ์ เช่น เสือโคร่งพอถูกยิงด้วยลูกดอกยาสลบก็สิ้นฤทธิ์, หมดพยศ เช่น เด็กทำฤทธิ์ไม่ยอมกินข้าว พอหิวก็สิ้นฤทธิ์ จึงยอมกินแต่โดยดี. สิ้นลม ก. ขาดใจ, ตาย, เช่น เขาสิ้นลมไปด้วยอาการสงบ, สิ้นใจ หมดลม หรือ หมดอายุ ก็ว่า. สิ้นลมปราณ ก. ตาย เช่น เขาสิ้นลมปราณไปตั้งแต่เมื่อคืนนี้. สิ้นลาย ก. หมดชั้นเชิง, ไม่มีชั้นเชิงเหลืออยู่, เช่น เสือปล้นธนาคารถูกตำรวจจับ เลยสิ้นลาย. สิ้นสติ ก. สลบ, หมดความรู้สึก, เช่น เขาตกใจแทบสิ้นสติ เขาถูกต่อยจนสิ้นสติ. ว. อาการที่ขาดความรู้สึกตัว เช่น เที่ยวดึก ๆ ทุกคืน พอกลับถึงบ้านก็นอนหลับเหมือนสิ้นสติ. สิ้นสังขาร {วรรณ} ก. ตาย เช่น ร้องประกาศแก่พหลพลยักษ์อันรามลักษมณ์สุดสิ้นสังขาร {รามเกียรติ์}. สิ้นสุด ก. ถึงที่สุด, จบ, เช่น การแข่งขันบาสเกตบอลสิ้นสุดลงเมื่อเวลา๑๘.๐๐ น. การเจรจายุติสงครามสิ้นสุดลงแล้ว, สุดสิ้น ก็ว่า. สิ้นไส้สิ้นพุง ว. อาการที่เปิดเผยโดยมิได้ปิดบังอำพราง เช่น ผู้ร้ายสารภาพจนสิ้นไส้สิ้นพุง: หมดความรู้: ที่ออกมาจนหมดท้อง เช่น เขาเมารถ อาเจียนเสียสิ้นไส้สิ้นพุง, หมดไส้หมดพุง ก็ว่า. สิ้นหวัง ก. ไม่มีความหวังเหลืออยู่เลย, หมดหวัง ก็ว่า. สิ้นอายุขัย ก. ตาย {มักใช้แก่ผู้สูงอายุ}.