ว. มีระยะที่วัดตรงขึ้นไปตามแนวตั้งฉากกับพื้น เช่น ต้นไม้สูง ภูเขาสูง: เหนือระดับปรกติ เช่น อุณหภูมิสูง ไข้สูง ความสามารถสูง: แหลม เช่น เสียงสูง, ระดับเหนือเสียงกลาง เช่น อักษรสูง: ตรงข้ามกับ ต่ำ เช่น จิตใจสูง. สูงค่า ว. มีค่ามาก เช่น แจกันลายครามใบนี้สูงค่ามากเพราะเป็นสมบัติตกทอดมาหลายชั่วอายุคนแล้ว, มีค่าสูง, มีราคาสูง, เช่น แหวนเพชรวงนี้สูงค่ามาก. สูงชั่วนกเขาเหิน, สูงเท่านกเขาเหิน {สำ} ว.สูงระดับที่นกเขาบิน. สูงเทียมเมฆ {สำ} ว. สูงมาก. สูงศักดิ์ ว. มียศศักดิ์หรือตระกูลสูง เช่น เจ้านายเป็นบุคคลที่สูงศักดิ์ เขาสืบเชื้อสายมาจากขุนนางผู้สูงศักดิ์. สูงส่ง ว. ที่ยกย่องกันว่าดีเด่น เช่น วรรณคดีเรื่องนี้ยกย่องกันว่ามีค่าทางวรรณศิลป์สูงส่ง. สูงสุด ว. มากที่สุด เช่น ตัวเลขสูงสุด เขาได้คะแนนคณิตศาสตร์สูงสุดในชั้น. สูงสุดสอย, สูงสุดเอื้อม {สำ} ว. สูงเกินกว่าที่จะสอยหรือเอื้อมได้, โดยปริยายใช้หมายถึงหญิงสูงศักดิ์ที่ยากเกินกว่าที่คนธรรมดาสามัญจะเอามาเป็นภรรยาได้. สูงเสียดฟ้า {สำ} ว. สูงมากจนเสมือนว่าจดฟ้า. สูงอายุ ว. มีอายุมาก.