ก. ทำให้หายสิ้นไป เช่น คนโบราณใช้ปูนแดงสูญฝี, หายไป เช่น ทรัพย์สมบัติสูญไปในกองเพลิง. ว. ที่หมดไป ในคำว่า หนี้สูญ. {ป. สุญฺญ: ส. ศูนฺย}. สูญขี้ผึ้ง น. กรรมวิธีหนึ่งในการหล่อโลหะ ใช้ขี้ผึ้งพอกหุ้มแกนทรายให้เป็นหุ่น แล้วทาไล้ด้วยดินเหนียวผสมขี้วัวและน้ำจึงเข้าดินเป็นพิมพ์ นำไปเผาไฟสำรอกขี้ผึ้งให้ละลายออกจากพิมพ์ จากนี้เทโลหะหลอมเหลวเข้าแทนที่ขี้ผึ้ง. สูญเปล่า ว. หมดสิ้นไปโดยไร้ประโยชน์ เช่น ลงทุนครั้งนี้สูญเปล่าจริง ๆ นอกจากไม่ได้กำไรแล้วยังขาดทุนอีกด้วย. สูญสิ้น ก. หมดไปโดยไม่มีอะไรเหลือ เช่น เขาสูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างเพราะเป็นทาสการพนัน. สูญเสีย ก. สูญไปทั้งหมดหรือเพียงบางส่วน เช่น สูญเสียชีวิตสูญเสียทรัพย์สมบัติ สูญเสียอวัยวะ. สูญหาย ก. หายไป เช่น พี่น้องสูญหายไปในสงคราม.