น. ส่วนสูงมากจากผิวพื้น. ว. มีส่วนสูงมากจากผิวพื้น: แน่นทึบ, มาก, ตรงข้ามกับ บาง. หนาตา ว. ที่เห็นว่ามีมาก, มาก {ใช้แก่การเห็น}, เช่น วันนี้มีคนมาชมมหรสพหนาตากว่าวันก่อน, บางทีก็ใช้ว่า หนาหูหนาตา โดยมี หนาหู เป็นคำสร้อย เช่น ละครเรื่องนี้มีคนไปดูหนาหูหนาตากว่าปรกติ. หนาแน่น ว. คับคั่ง, แออัด, เช่น กรุงเทพฯ มีประชากรหนาแน่นมาก. หนาหูว. ได้ยินพูดกันมาก, บ่อย {ใช้แก่การได้ยิน}, เช่น มีข่าวหนาหูว่าจะตัดถนนสายใหม่, บางทีก็ใช้ว่าหนาหูหนาตา โดยมี หนาตา เป็นคำสร้อย เช่น ได้ยินข่าวหนาหูหนาตาว่ารัฐบาลจะเลิกเก็บภาษีบางอย่าง.หนาหูหนาตา ดู หนาตา และ หนาหู.