ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–อีสาน} น. น่อง, อวัยวะส่วนหลังของแข้งตั้งแต่ขาพับลงไปถึงส้นเท้า เช่น ตัว ๑ ขบกะน่อง {ม. ภาคอีสาน ชูชก), กะหน่อง ก็เรียก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กะนัด - {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. ไม้แบน ๒ อันนอกตะกอสำหรับขัดเส้นด้ายเพื่อกันด้ายยุ่ง.

• กะบม - {ถิ่น–อีสาน, พายัพ} น. ภาชนะชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้ขุดรูปวงกลมมีขอบ ด้ามสั้น สำหรับสงข้าวเหนียวที่นึ่งสุกใหม่ ๆ หรือคนข้าวเหนียวนึ่งให้ลดความร้อนก่อนนำไปใส่ในกล่องข้าว หรือใช้เป็นภาชนะรองถ้วยชามอย่างสำรับ, กะโบม ก็เรียก. {ดู กระบม}.

• กะบ่อนกะแบ่น - ว. ไม่เสมอทั่วกัน, ไม่เรียบเสมอกัน, เช่น ตัดผมกะบ่อนกะแบ่น ทาสีกะบ่อนกะแบ่น, กะบ่อนกะแบ่ม ก็ใช้.

• กะบ่อนกะแบ่ม - ดู กะบ่อนกะแบ่น.

• กะบอนกะบึง - {กลอน} ก. มีท่าทีโกรธอย่างแสนงอน เช่น คอยสะบัดปัดกรกะบอนกะบึง {อิเหนา), โดยมากใช้ กะบึงกะบอน.