ก. โบราณใช้เป็นกริยาช่วยหมายความว่า พึง, ควร, เช่น “อันไตรโลกย์หากบูชา” = อันไตรโลกย์พึงบูชา. ว. จาก, แยกออกไปอีกส่วนหนึ่ง, เช่น ออกหาก ต่างหาก. สัน. ถ้า, แม้, เช่น หากเธอมาฉันก็จะรอ: เผอิญ เช่น หากอักนิฏฐ์พรหมฉ้วย พี่ไว้จึงคง {ตำนานเรื่องศรีปราชญ์}, หากเดชพระจอมจุมพลป้องบไภยันต์ {บุณโณวาท}. หากว่า สัน. ถ้าว่า, แม้ว่า, เช่น ฉันจะไปชายทะเลหากว่ามีเวลาว่าง.