ว. ไกล เช่น ห่างหูห่างตา บ้านอยู่ห่างถนนมาก, บางทีใช้เข้าคู่กันเป็น ห่างไกล: จากกันไปไม่ได้ติดต่อกัน เช่น เราห่างกันไปนาน: ไม่ถี่ {ใช้แก่เวลา} เช่น มีลูกห่าง. ห่างหาย ก. แยกจากกันไป ไม่ได้ไปมาหาสู่กันนาน เช่นตั้งแต่เรียนจบก็ห่างหายกันไป ไม่ได้ข่าวคราว. ห่างหูห่างตา ก. อยู่ในที่ที่ดูแลไม่ถึง, อยู่ห่างไกลการติดต่อ,ไกลหูไกลตา ก็ว่า. ห่างเห {กลอน} ว. จากไป, พรากไป, เช่น นิราศร้างห่างเหเสนหา ปางอิเหนาเศร้าสุดถึงบุษบา {นิ. อิเหนา}. ห่างเหิน ก. ไม่สนิทสนมดังเก่า, ไม่ค่อยได้ไปมาหาสู่หรือติดต่อกันเหมือนเดิม, จืดจาง, เช่น ทำตัวห่างเหิน, เหินห่าง ก็ว่า.