กลับ
คำว่า
กะรัง ๑
ความหมาย
น. ปะการัง. {ดู ปะการัง}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
กะรัง ๒
- น. ชื่อปลาทะเลขนาดกลางและขนาดใหญ่หลายชนิดในสกุล Epinephelus, Cephalopholis และ Plectopomus วงศ์ Serranidae หัวโต รูปร่างป้อมเรียวยาวไปทางหาง แบนข้างเล็กน้อย เกล็ดเล็ก สีตามตัวและครีบเป็นดอกดวง แต้ม หรือบั้ง ฉูดฉาดหรือคลํ้าทึบแตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับชนิดและขนาด พบอาศัยอยู่ตามบริเวณหมู่ปะการัง โขดหินใกล้ฝั่งหรือเกาะ.
กะรัต ๑
- [-หฺรัด] น. หน่วยมาตราชั่งเพชรพลอย ๑ กะรัต เท่ากับ ๒๐ เซนติกรัม หรือ ๓.๐๘๖๕ เกรน เช่น เพชรเม็ดนี้หนัก ๕ กะรัต. {อ. carat}. กะรัตหลวง น. มาตราน้ำหนักตามวิธีประเพณี ใช้สำหรับชั่งเพชรพลอยเท่านั้น เป็นเมตริกกะรัต เท่ากับ ๒๐ เซนติกรัม, อักษรย่อว่า กต.
กะรัต ๒
- [-หฺรัด] น. ปริมาณทองคำแท้ที่ประสมอยู่กับธาตุอื่น โดยกำหนดทองคำและโลหะที่ประสมกันนั้นรวมเป็น ๒๔ ส่วน เช่น ทองคำ ๑๔ กะรัต หมายความว่ามีเนื้อทองคำ ๑๔ ส่วน นอกนั้นอีก ๑๐ ส่วนเป็นธาตุอื่นประสม. {อ. karat}.
กะราง, กะลาง
- น. ชื่อนกขนาดกลางหลายชนิดใน ๒ วงศ์ ลำตัวอ้วนป้อม หากินเป็นฝูงตามพื้นดินอาจหากินร่วมกับนกชนิดอื่น ๆ พวกที่อยู่ในวงศ์ Sylviidae มีปากหนาสั้นสีดำ ปลายแหลม เช่น กะรางหัวหงอก [Garrulax leucolophus {Hardwicke}] กะรางคอดำ [G. chinensis {Scopoli}] กะรางสร้อยคอเล็ก [G. monileqer {Hodgson}] พวกที่อยู่ในวงศ์ Upupidae ได้แก่ กะรางหัวขวาน {Upupa epops Linn.} ปากยาวแหลมโค้งสีดำ หงอนขนสีส้มขอบดำ ลักษณะหงอนขนเหมือนหมวกของอินเดียนแดง ขนตามลำตัวสีนํ้าตาลอมเหลือง มีแถบดำขาวสลับกัน, ชนิดนี้ การางหัวขวาน หรือ หงอนชบา ก็เรียก. {ในรำพันนามพฤกษา ฯลฯ ว่า กะราง, ในพระลอ ว่า กะลาง}.
กะริง
- น. บ่วงหวายสำหรับดักสัตว์อย่างเนื้อและกวาง. {ประพาสมลายู), กระหริ่ง ก็ว่า.