ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา: เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าว ว่า อกว่าว: เรียกเลื่อยที่มีไม้ยันกลาง ว่า เลื่อยอก, เรียกไม้อันกลางที่ยันเลื่อยให้ตึง ว่า อกเลื่อย. อกกรม ว. มีความระทมใจ มักใช้เข้าคู่กับคำ หน้าชื่น เป็น หน้าชื่นอกกรม, หน้าชื่นอกตรม ก็ว่า. อกไก่ ๑ น. เรียกอกคนที่มีลักษณะนูนยื่นออกมาอย่างอกของไก่: ชื่อลวดบัวแบบหนึ่ง มีลักษณะนูนเป็นสันขึ้นอย่างอกของไก่ เรียกว่า บัวอกไก่. อกคราก ว. คำที่กล่าวเปล่งออกมาหมายความว่า หนักเหลือเกิน, เดือดร้อนเหลือเกิน. อกจะแตก อ. คำพูดที่เปล่งออกมาเมื่อตกใจเป็นต้น {ใช้แก่ผู้หญิง} เช่น อุ๊ย ! อกจะแตก, อกแตก ก็ว่า. อกตั้ง ว. เต็มที่, เต็มแรง, เช่น วิ่งอกตั้ง เดินอกตั้ง: เรียกอาการที่นั่งหรือยืนตัวตรง ว่า นั่งอกตั้ง ยืนอกตั้ง. อกเต่า ว. เรียกสิ่งที่มีลักษณะแบนแฟบอย่างอกของเต่า. อกแตก ว.ลักษณะของเมืองหรือวัดเป็นต้นซึ่งมีลำนํ้าหรือทางผ่ากลางเรียกว่า เมืองอกแตก วัดอกแตก: อาการของคนที่เก็บความรู้สึกอัดอั้นตันใจไว้จนทนไม่ไหว. อ. คำพูดที่เปล่งออกมาเมื่อตกใจเป็นต้น {ใช้แก่ผู้หญิง} เช่น อุ๊ย ! อกแตก, อกจะแตก ก็ว่า. อกทะเล น. ชื่อเพลงไทย อัตรา ๒ ชั้น และอัตรา ๓ ชั้น หน้าทับสองไม้: ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงเถา. อกผายไหล่ผึ่ง ว. สง่า, องอาจ, ผึ่งผาย. อกเมือง {กลอน} น. ส่วนสำคัญของเมือง. อกรวบ น. อกไม่ผาย. ว. อาการของคนที่วิ่งจนเหนื่อยหอบแทบจะหมดเรี่ยวแรง เรียกว่า วิ่งจนอกรวบ. อกโรย ว. อาการของคนที่มีลักษณะผอมจนเห็นกระดูกอก.อกเลา น. ไม้ที่เป็นสันทาบอยู่ที่บานประตูหรือหน้าต่างแบบโบราณ เพื่อบังช่องที่บานประตูหรือหน้าต่างทั้ง ๒ บานประกับกัน. อกสั่นขวัญแขวน, อกสั่นขวัญหนี, อกสั่นขวัญหาย ก. ตกใจสุดขีด, ตกใจกลัวอย่างยิ่ง. อกสามศอก ว. มีร่างกายกำยำล่ำสัน, แข็งแรง, {ใช้แก่ผู้ชาย}. อกหัก ว. พลาดหวัง {มักใช้ในด้านความรัก}. อกไหม้ไส้ขม {สำ} ก. เป็นทุกข์อย่างแสนสาหัส. อกอีปุกแตก, อกอีแป้นแตก อ. คำพูดที่เปล่งออกมาเมื่อตกใจเป็นต้น {ใช้แก่ผู้หญิง}.