[อะพิชน, อะพิชะนะ-] น. ชนผู้สืบมาจากตระกูลสูง. {ป., ส.}. อภิชนาธิปไตย [-ทิปะไต, -ทิบปะไต] น. ระบอบการปกครองแบบหนึ่งที่มีอภิชนเป็นใหญ่. {ป. อภิ + ชน + อธิปเตยฺย}. {อ. aristocracy}.