ความหมาย

• 
  

  [อะพิลักขิด, อะพิลักขิดตะ-] ว. หมายไว้, กำหนดไว้. {ป.}. อภิลักขิตกาล, อภิลักขิตสมัย น. เวลาที่กำหนดไว้, วันกำหนด, {มักนิยมใช้แก่วันทำบุญคล้ายวันเกิดหรือวันทำพิธีประจำปี}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• อภิวันท์ - ก. กราบไหว้. {ส., ป.}.

• อภิวาท, อภิวาทน์ - น. การกราบไหว้. {ส., ป.}.

• อภิสมโพธิ, อภิสัมโพธ - [อะพิสมโพด, -สำโพทิ] น. ความตรัสรู้เองด้วยพระปัญญาอันยิ่ง หมายเฉพาะการตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า. {ป.}.

• อภิสมัย - [อะพิสะไหฺม] น. ความตรัสรู้, ความบรรลุ, การถึง, ใช้ในคำว่า ธรรมาภิสมัย. {ป., ส.}.

• อภิสมาจาร - [อะพิสะมาจาน] น. มารยาทอันดี, ความประพฤติอันดี. {ป., ส.}.