ความหมาย

• 
  

  [อะ-] ว. ไม่พ่ายแพ้, ปราบไม่ได้. {ป., ส.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• อยู่ - [หยู่] ก. พัก, อาศัย, เช่น เขาอยู่บ้านหลังนี้, ยังมีชีวิต เช่น เขายังอยู่: คงที่ เช่น เงินที่ให้มายังอยู่ครบ, แสดงว่ากำลังเป็นอยู่ในขณะนั้น เช่น นอนอยู่ ตั้งอยู่. อยู่ ๆ, อยู่ดี ๆ ว. อาการที่พูดหรือแสดงหรือได้รับสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยไม่มีสาเหตุ เช่น อยู่ ๆ เขาก็มาด่าฉัน อยู่ดี ๆ เธอก็เป็นลมฟุบไป อยู่ดี ๆ ก็มีคนนำเงินมาให้. อยู่กรรม, อยู่ปริวาส ก. อยู่ปฏิบัติปริวาสกรรมให้ครบตามวันที่กำหนด {ใช้แก่ภิกษุผู้ต้องอาบัติสังฆาทิเสส}, เข้าปริวาส หรือ เข้าปฏิวาสกรรม ก็ว่า. อยู่กิน ก. ดำรงชีวิตฉันผัวเมีย. อยู่คง {โบ} ว. ทนทานต่อศัสตราวุธ. อยู่งาน ก. ปรนนิบัติรับใช้พระมหากษัตริย์ เป็นศัพท์ที่ใช้ในราชการแห่งราชสำนัก. อยู่ดีกินดี ว. มีความเป็นอยู่อย่างสุขสบาย. อยู่ดีไม่ว่าดี {สำ} ว. แทนที่จะอยู่เฉย ๆ กลับทำสิ่งที่ก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่ตน เช่น อยู่ดีไม่ว่าดีขอลูกเขามาเลี้ยง. อยู่ตัว ก. ถึงระดับที่คงตัว, คงที่, ไม่เปลี่ยนแปลง.อยู่ท้อง ว. อิ่มได้นาน. อยู่ไปมา ว. อาการที่ทำต่อเนื่องกันหลายหนหรือเรื่อย ๆ ไป เช่น ยิ้มอยู่ไปมา โบกมืออยู่ไปมา. อยู่ไฟ ก. นอนใกล้ไฟโดยเชื่อว่าความร้อนจะทำให้มดลูกเข้าสู่ภาวะปรกติได้เร็วหลังคลอดลูกแล้ว. อยู่มือ ก. เกรงกลัวไม่กล้าฝ่าฝืน, อยู่ในบังคับไม่กล้าฝ่าฝืน. อยู่ไม่สุข ก. อยู่นิ่ง ๆ ไม่ได้. อยู่ยงคงกระพัน ว. ทนทานต่อศัสตราวุธ. อยู่ยาม ก. เฝ้าระวังเหตุการณ์. อยู่โยง ก. อยู่ประจำที่แต่ผู้เดียวหรือกลุ่มเดียว. อยู่เลย ว. คำใช้ประกอบหลังคำอื่นเพื่อเน้นความให้ชัดเจนยิ่งขึ้น เช่นอายุ ๗๐ แล้ว ยังดูหนุ่มอยู่เลย เธอยังสาวอยู่เลย. อยู่แล้ว ว. แย่แล้ว เช่น เอะกูอยู่แล้วนะเสนี เห็นไพรีจะมากมายหลายหมื่น {สังข์ทอง}. อยู่เวร ก. ผลัดกันอยู่รักษาหน้าที่ตามเวลาที่กำหนดไว้. อยู่หมัด ก. เกรงกลัวฝีปากหรือฝีมือ, ยอมอยู่ในอำนาจ. อยู่อัตรา {โบ} ว. เป็นปรกติ, เป็นประจำ, เช่น ให้เพิ่มพูนปรนนิบัติอยู่อัตรา {กลอนเพลงยาวสรรเสริญพระเกียรติ ร. ๓}, {ปาก} เป็นอัตรา. อยู่อาสา {โบ} น. การที่ผู้ชายไปอยู่บ้านผู้หญิงที่จะแต่งงานด้วย ทำการงานรับใช้ให้แรงงานเพื่อแสดงตนว่าเป็นคนขยันขันแข็งและประพฤติตนดีสมควรที่จะเข้าไปเป็นเขยของบ้านนั้น เช่น บ่สู่อยู่อาสาหนึ่งน้อย {กาพย์ห่อโคลงพระศรีมโหสถ}.

• อร- ๑ - [อะระ-] น. กำ, ซี่ล้อรถหรือเกวียน. {ป., ส.}.

• อร ๒ - [ออน, ออระ] {กลอน} น. ผู้หญิง, หญิงงาม, เช่น โอบองค์ผอูนอวล ออกโอษฐ์ อรเอย {นิ. นรินทร์}. ว. สวย,งาม, เช่น พระองค์กลมกล้องแกล้ง เอวอ่อนอรอรรแถ้งถ้วนแห่งเจ้ากูงาม บารนี {ลอ}.

• อร ๓ - ก. ทำให้ดีใจ, ทำให้ปลาบปลื้มใจ, เช่น ใครรู้แห่งพระแพศยันดร บอกจงอรใจกู {ม. คำหลวง ชูชก}. {ข. อร ว่า ดีใจ, ปลาบปลื้ม}.

• อรไท - [ออระไท] น. นางผู้เป็นใหญ่, นางผู้มีสกุล, {ใช้เรียกนางกษัตริย์}, ใช้ว่า อ่อนไท้ ก็มี.