[อะวะชาด, อะวะชาดตะ-] ว. มีกำเนิดเลว, ตํ่าช้า. {ป., ส.}. อวชาตบุตร น. บุตรที่มีคุณสมบัติตํ่ากว่าบิดามารดา. {ส. อวชาตปุตฺร: ป. อวชาตปุตฺต}.