ความหมาย

• 
  

  [-ขะ] น. ดวงตา: ความรู้สึก. {ป.: ส. อกฺษ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• อักษร, อักษร- - [อักสอน, อักสอระ-, อักสอน-] น. ตัวหนังสือ, วิชาหนังสือ เช่น ฉลาดรอบรู้ในอักษรสยาม. {ส.: ป. อกฺขร}. อักษรกลาง[อักสอน-] น. พยัญชนะที่คำเป็นมีพื้นเสียงเป็นเสียงสามัญ ผันได้ครบ ๔ รูป ๕ เสียง มีรูปวรรณยุกต์กับเสียงวรรณยุกต์ตรงกัน เช่น กา ก่า ก้า ก๊า ก๋า คำตายมีพื้นเสียงเป็นเสียงเอกผันได้ ๔ เสียง มี ๓ รูป คือ พื้นเสียงเป็นเสียงเอก ผันด้วยวรรณยุกต์เป็นเสียงโท ผันด้วยวรรณยุกต์เป็นเสียงตรี ผันด้วยวรรณยุกต์เป็นเสียงจัตวา เช่น จะ จ้ะ จ๊ะ จ๋ะ มี ๙ ตัว คือ ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ. อักษรต่ำ [อักสอน-] น. พยัญชนะที่คำเป็นมีพื้นเสียงเป็นเสียงสามัญ ผันได้ ๓ เสียง มี ๒ รูป คือ ผันด้วยวรรณยุกต์เป็นเสียงโท ผันด้วยวรรณยุกต์เป็นเสียงตรี เช่น คา ค่า ค้า คำตายสระสั้น พื้นเสียงเป็นเสียงตรี ผันด้วยวรรณยุกต์เป็นเสียงโท ผันด้วยวรรณยุกต์เป็นเสียงจัตวา เช่น คะ ค่ะ ค๋ะ คำตายสระยาว พื้นเสียงเป็นเสียงโท ผันด้วยวรรณยุกต์เป็นเสียงตรี ผันด้วยวรรณยุกต์เป็นเสียงจัตวา เช่น คาก ค้าก ค๋าก มี ๒๔ ตัว คือ ค ฅ ฆ ง ช ซ ฌ ญ ฑ ฒ ณ ท ธ น พ ฟ ภ ม ย ร ล ว ฬ ฮ. อักษรบฏ [อักสอระบด] น. แผ่นผ้าที่เขียนสระ พยัญชนะ ใช้ในการเรียนการสอนในสมัยโบราณ, ที่ใช้แผ่นกระดาษติดผ้าหรือแผ่นกระดาษแทนก็มี. {ส.}. อักษรลักษณ์[อักสอระลัก, อักสอนลัก] น. จดหมาย, ในบทกลอนมักใช้ว่าลักษณ์. อักษรเลข [อักสอระเลก, อักสอนเลก] น. วิธีเขียนหนังสือลับโบราณ ใช้ตัวเลขแทนสระ: ตำแหน่งในคณะกรมการปกครองท้องที่มีมาแต่โบราณ, ต่อมาใช้เรียกผู้ทำหน้าที่เลขานุการของผู้ว่าราชการจังหวัด.อักษรศาสตร์ [อักสอรสาด, อักสอนสาด] น. วิชาการหนังสือ เน้นในด้านภาษาและวรรณคดี. อักษรสมัย [อักสอนสะไหฺม] น. วิชาหนังสือว่าด้วยการอ่านการเขียน. {ส.}. อักษรสาส์น [อักสอนระสาด, อักสอนสาด] น. จดหมายของประธานาธิบดีหรือประมุขของประเทศซึ่งมีชื่อเป็นอย่างอื่นที่ใช้ในการเจริญสัมพันธไมตรีระหว่างประเทศ, เขียนเป็น อักษรสาสน {อ่านว่า อักสอนสาน} ก็ได้. อักษรสูง [อักสอน-] น. พยัญชนะที่คำเป็นมีพื้นเสียงเป็นเสียงจัตวา ผันได้ ๓ เสียง มี ๒ รูป คือ ผันด้วยวรรณยุกต์เป็นเสียงเอก ผันด้วยวรรณยุกต์เป็นเสียงโท เช่น ขา ข่า ข้า คำตาย พื้นเสียงเป็นเสียงเอก ผันด้วยวรรณยุกต์เป็นเสียงโท เช่น ขะ ข้ะ มี ๑๑ ตัว คือ ข ฃ ฉ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห.

• อักษะ - น. เพลา, แกน. {ส.}: เรียกกลุ่มประเทศอันประกอบด้วยเยอรมนี อิตาลี และญี่ปุ่น ที่รวมเป็นแกนร่วมรบกับกลุ่มประเทศฝ่ายสัมพันธมิตรในสงครามโลกครั้งที่ ๒ ว่า ฝ่ายอักษะ.

• อักอ่วน - ว. ป่วน, พิพักพิพ่วน, ลังเลใจ, ตกลงใจไม่ได้, กระอักกระอ่วน ก็ว่า.

• อัคคะ - [อักคะ] ว. เลิศ, ยอด. {ป.: ส. อคฺร}.

• อัคคิ, อัคคี - [อักคิ, อักคี] น. ไฟ. {ป. อคฺคิ: ส. อคฺนิ}. อัคคีภัย น. ภัยที่เกิดจากไฟ, ไฟไหม้.