[-กูน] น. หน่อ, หน่อเนื้อเชื้อไข, เชื้อสาย: มักใช้ อังกูร เป็นส่วนท้ายของสมาส เป็น อางกูร เช่น พุทธางกูร นรางกูร. {ป., ส.}.