[อับปะ-] ว. ปราศจากโชค, เคราะห์ร้าย, วาสนาน้อย: ไม่มีดี เช่น จะดูดินฟ้าพนาวัน สารพันอัปภาคย์หลากลาง {อิเหนา}, นิยมใช้เข้าคู่กับคำ อาภัพ เป็น อาภัพอัปภาคย์, อปภาคย์ ก็ว่า. {ส.}.