ความหมาย

• 
  

  [-พาด] ก. เจ็บป่วย {ใช้แก่ภิกษุสามเณร}. {ป., ส.}. อาพาธิก, อาพาธึก ว. เป็นไข้, เจ็บป่วย, เป็นโรค. {ป., ส.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• อาพาธิก, อาพาธึก - ดู อาพาธ.

• อาพิล - [-พิน] ว. ขุ่นมัว, เศร้าหมอง. {ป., ส. อาวิล}.

• อาภรณ์ - [-พอน] น. เครื่องประดับ, บางทีก็ใช้เป็นส่วนท้ายของคำสมาส เช่น พัสตราภรณ์ = เครื่องประดับคือเสื้อผ้า สิราภรณ์ = เครื่องประดับศีรษะ คชาภรณ์ = เครื่องประดับช้าง พิมพาภรณ์ = เครื่องประดับร่างกาย ในคำว่า ถนิมพิมพาภรณ์ ธรรมาภรณ์ = มีธรรมะเป็นเครื่องประดับ. {ป., ส.}.

• อาภัพ - [-พับ] ว. ปราศจากโชค, เคราะห์ร้าย, วาสนาน้อย, ตกอับ. {ป. อภพฺพ ว่า ไม่สมควร}. อาภัพเหมือนปูน {สำ} ทำดีแต่มักถูกมองข้ามไปหรือไม่มีใครมองเห็น คล้ายในการกินหมาก จะต้องมีหมาก พลู ปูน ๓ อย่างประกอบกัน แต่คนมักพูดว่า กินหมากกินพลู โดยมิได้พูดถึงปูนเลย จะพูดถึงบ้างก็เป็นไปในทางที่ไม่ดีว่า ปูนกัดปาก.

• อาภัสระ - [-พัดสะระ] น. ชื่อพรหมโลกชั้น ๑ ในรูปพรหม ๑๖ ชั้น, เรียกพรหมซึ่งอยู่ชั้นนี้ ว่า อาภัสรพรหม. ว. สว่าง, สุกใส, เปล่งปลั่ง. {ป. อาภสฺสร}.