น. เวลาที่ดำรงชีวิตอยู่, เวลาชั่วชีวิต, ช่วงเวลานับตั้งแต่เกิดหรือมีมาจนถึงเวลาที่กล่าวถึง, ระยะเวลาที่กำหนดไว้ เช่น อายุใบอนุญาต ยานี้หมดอายุแล้ว, ระยะเวลาที่กำหนดรู้ความยั่งยืนของสิ่งนั้น ๆ เช่น อายุของหิน. {ป.: ส. อายุสฺ หรือ อายุษฺ เมื่อนำหน้าบางคำ, แต่เมื่อนำหน้าอักษรตํ่ากับตัว ห เปลี่ยน สฺ เป็น รฺ เช่น อายุรเวท, แต่ถ้าใช้อย่างบาลีก็ไม่ต้องมี ส หรือ ร}. อายุกษัย [-กะไส] น. การสิ้นอายุ, ความตาย. {ส.: ป. อายุขย}. อายุขัย น. การสิ้นอายุ, ความตาย: อัตรากำหนดอายุจนสิ้นอายุ. {ป.: ส. อายุกฺษย}. อายุความ {กฎ} น. ระยะเวลาที่กฎหมายกำหนดให้ใช้บังคับสิทธิเรียกร้องบังคับคดี ฟ้องหรือร้องทุกข์ในคดีอาญา. อายุความสะดุดหยุดลง {กฎ} น. การหยุดนับระยะเวลาที่ล่วงไปก่อนแล้วเข้าในอายุความ เมื่อเหตุที่ทำให้อายุความสะดุดหยุดลงสิ้นสุดเวลาใด ก็เริ่มนับอายุความใหม่ตั้งแต่เวลานั้น. อายุวัฒนะ น. เรียกยาที่ถือว่ากินแล้วมีอายุยืน ว่า ยาอายุวัฒนะ. {ป.}.