ความหมาย

• 
  

  [กันถะ-] {แบบ} น. คอ. {ป.}. กัณฐชะ {ไว} น. อักษรในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงเกิดที่เพดานอ่อน ได้แก่ พยัญชนะวรรค ก คือ ก ข ค ฆ ง และอักษรที่มีเสียงเกิดที่เส้นเสียงในลำคอ ได้แก่ ห และ สระ อะ อา. {ป.: ส. กณฺฐย}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กัณฐกะ ๒ - [กันถะกะ] น. เครื่องประดับคอ เช่น คางเพลาคือกลวิมลกัณ- ฐกก่องคือแสงสรวล {สมุทรโฆษ}.{ป., ส.}.

• กัณฐัศ, กัณฐัศว์ - [กันถัด] น. ชื่อม้าตระกูลหนึ่ง, ในบทกลอนใช้เรียกม้าทั่วไป.

• กัณฐี - [กันถี] {แบบ} น. เครื่องประดับคอ เช่น แก้วกัณฐีถนิมมาศนั้น {ม. คำหลวง มหาราช}.

• กัณฑ์ - [กัน] น. ข้อความที่แต่งเป็นคำเทศน์เรื่องหนึ่ง ๆ ที่จบลงคราวหนึ่ง ๆ, ตอนหนึ่ง ๆ ของคำเทศน์ที่เป็นเรื่องยาว เช่น มหาเวสสันดรชาดก กัณฑ์ทศพร กัณฑ์หิมพานต์, ลักษณนามของเทศน์ เช่น เทศน์กัณฑ์หนึ่ง เทศน์ ๒ กัณฑ์: เรื่องหรือหมวด, ตอน, ส่วนของเรื่อง, เช่น วานรกัณฑ์. {ป.: ส. กฤณฺฑ}. กัณฑ์เทศน์ น. สิ่งของหรือไทยธรรมสำหรับถวายพระภิกษุสามเณรผู้แสดงพระธรรมเทศนา, เครื่องกัณฑ์ ก็ว่า: เรียกการเอาเงินติดต้นเทียนบูชากัณฑ์เทศน์หรือเรียกการเอาเงินหรือสิ่งของบูชาธรรมเนื่องในการเทศน์ ว่า ติดกัณฑ์เทศน์.

• กัณณ์ - {แบบ} น. หู. {ป.: ส. กรฺณ}.