ความหมาย

• 
  

  น. ลักษณนามเรียกอาการกลืนของเหลวหรือเสียงทุบแผ่นหลังด้วยกำปั้นครั้งหนึ่ง ๆ เช่น ดื่มน้ำ ๓ อึก เขาถูกทุบไป ๓ อึก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• อึ๊ก ๆ - ว. เสียงอย่างเสียงสะอึก.

• อึก ๆ อัก ๆ - ว. อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอ เพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, กระอึกกระอัก หรือ อึกอัก ก็ว่า.

• อึกทึก - [อึกกะทึก] ว. เอ็ดอึง, อื้ออึง, ครึกโครม.

• อึกอัก - ว. อาการที่พูดไม่ออก ติดกึกกักอยู่ในคอเพราะกลัวหรือประหม่าเป็นต้น, กระอึกกระอัก หรืออึก ๆ อัก ๆ ก็ว่า: เสียงอย่างเสียงทุบกัน: ทันทีทันใด, ปุบปับ, ไม่ทันไตร่ตรอง, ไม่บอกกล่าวเล่าแจ้ง, เช่น อึกอักก็ไป อึกอักก็ด่า, เอะอะ ก็ว่า.

• อึง - ก. ดัง, เอ็ด, อึกทึก, แพร่งพราย. อึงคะนึง ว. เอะอะ, อื้ออึง. อึงมี่ ว. ดังอื้ออึงระงมไป. อึงอล ว. ดังลั่น เช่น เสียงคลื่นลมอึงอล.