ความหมาย

• 
  

  [เกฺรียง] ว. ใหญ่, ยิ่ง, มาก, เช่น มีศัพท์สำเนียงเกรียงระงม {ม. คำหลวง กุมาร}. เกรียงไกร [-ไกฺร] ว. ใหญ่ยิ่ง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เกรียด - [เกฺรียด] ว. เสียงเขียดร้อง เช่น เสียงกรอดเกรียดเขียดกบเข้าขบเคี้ยว {นิ. เพชร}.

• เกรียน ๑ - [เกฺรียน] ว. สั้นเกือบติดหนังหัว ผิวหนัง หรือพื้นที่ เช่น ผมเกรียน หมาขนเกรียน หญ้าเกรียน.

• เกรียน ๒ - [เกฺรียน] ดู เลี่ยน ๑.

• เกรียน ๓ - [เกฺรียน] น. แป้งซึ่งนวดด้วยนํ้าร้อนแล้วไม่น่ายเป็นเม็ดปนอยู่ เม็ดนั้นเรียกว่า เกรียน: เรียกปลายข้าวขนาดเล็ก ว่า ข้าวปลายเกรียน.

• เกรียบ - [เกฺรียบ] น. ตะกั่วที่ประสมโลหะบางอย่างเพื่อให้แข็ง เรียกว่า ตะกั่วเกรียบ: เรียกของกินทำด้วยข้าวเป็นแผ่น ๆ มีหลายอย่าง เช่น ข้าวเกรียบว่าว ข้าวเกรียบงา ข้าวเกรียบอ่อน.