[-ดาน] ว. อัตคัด, ฝืดเคือง, เช่น กันดารข้าว กันดารน้ำ, ลำบาก, แห้งแล้ง, คำนี้มักใช้แก่เวลา ท้องที่ หรือ ถิ่น ทีมี่ลักษณะเช่นนั้น เช่น คราวกันดาร ทางกันดาร ที่กันดาร. {ป. กนฺตาร, ส.กานฺตาร ว่า ป่าดง, ทางลำบาก}.