ความหมาย

• 
  

  ก. เป็นขึ้น, มีขึ้น, กำเนิด: มีขึ้นเป็นขึ้นโดยกะทันหัน เช่น เกิดตายไปเสียก่อนที่จะได้รับมรดก เกิดฝนตกลงมา. เกิดสูรย์ {ปาก} ก. เกิดสุริยุปราคา, มักใช้เข้าคู่กับคำเกิดจันทร์ เป็น เกิดสูรย์เกิดจันทร์.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เกิน - ว. พ้น, เลย, คำนี้ใช้แก่ลักษณะที่มีมากกว่าหรือยิ่งกว่ากำหนด เช่น เกินขนาด เกินฐานะ เกินเวลา เกินสมควร. เกินการ ก. มากกว่าที่ต้องประสงค์ เช่น แก่เกินการ เอาของมาเกินการ. เกินกิน ว. กินไม่ดีเพราะแก่เกินไป เช่น อ้อยท่อนนี้แก่เกินกิน. เกินคน ว. ยิ่งกว่าคนสามัญ เช่น ฉลาดเกินคน เลวเกินคน. เกินงาม ว. มากไปจนหมดงาม เช่น แต่งตัวเกินงาม. เกินดี ว. เลยไปจนหมดดี เช่น ทำเกินดี คือใช้ให้ไปทำอะไร แต่ทำจนเกินต้องการ เรียกว่า ทำเกินดี. เกินตัว ว. เกินฐานะ เช่น ใช้จ่ายเกินตัว, เกินสภาพปรกติ เช่น รู้เกินตัว ทำงานเกินตัว. เกินไป ว. คำประกอบท้ายคำวิเศษณ์เพื่อเน้นความหมาย แสดงว่าเกินกำหนด เกินพอดี เช่น กินมากเกินไป ดีเกินไป สุกเกินไป. เกินเลย ก. แสดงกิริยาวาจาต่อผู้อื่นโดยขาดสัมมาคารวะ, เหลื่อมล้ำทางจำนวน. เกินหน้า, เกินหน้าเกินตา ว. เกินกว่า เด่นกว่า หรือดีกว่าฐานะของตนเองหรือของคนอื่น.

• เกิบ ๑ - {ถิ่น–พายัพ, อีสาน} น. เกือก.

• เกิบ ๒ - {โบ} ก. กำบัง, บัง, เช่น เศวตฉัตรรัตนก้งงเกิบบนบรรจถรณ์ {สรรพสิทธิ์}, เฉกฉายกมลาสน์ฉัตราเกิบก้งงเกศา {สรรพสิทธิ์}.

• เกียกกาย ๑ - น. กองเสบียง {เป็นส่วนหนึ่งในกองทัพ}, หัวหน้าแห่งกองเสบียงนั้น.

• เกียกกาย ๒ - ก. ตะเกียกตะกาย, ขวนขวาย, เช่น ค่อยเกียกกายหาเลี้ยงตน {สุบิน}.