ความหมาย

• 
  

  ก. ทุบหรือตีอย่างแรงเพื่อให้แบนเป็นต้น เช่น เข่นมีด. เข่นเขี้ยว ก. กัดฟันด้วยความโกรธ, มักใช้เข้าคู่กับคำ เคี้ยวฟัน เป็น เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน. เข่นฆ่า ก. ฆ่าด้วยความโกรธแค้น.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เขน ๑ - น. เครื่องปิดป้องศัสตราวุธ รูปกลมคล้ายกระทะทำด้วยโลหะ ด้านหลังมีห่วงสำหรับสอดแขนและมือจับ มักใช้คู่กับดาบหรือหอก.

• เขน ๒ - น. เรียกตัวแสดงโขนพวกหนึ่งซึ่งเป็นพลรบมีหน้าที่ออกเต้นในเวลายกทัพ ว่า พลเขน, เรียกอาการเต้นของพลเขน ว่า เต้นเขน.

• เขน ๓ - ก. คลี่ {ขนหางนก}, มักใช้เข้าคู่กับคำ กาง เป็นกางเขน.

• เขน ๔ - {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. พระจันทร์.

• เขนง - [ขะเหฺนง] น. เขาสัตว์, เขาวัวเขาควายที่ใช้เป่าบอกอาณัติสัญญาณ: ภาชนะใส่ดินปืน เดิมใช้เขาสัตว์: ชื่อเพลงไทยอัตรา ๒ ชั้น หน้าทับปรบไก่: ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงเถา.