ความหมาย

• 
  

  [เจตะ-, เจดตะ-] น. อารมณ์ที่เกิดกับใจ. ว. เป็นไปในจิต เช่น สุขหรือทุกข์ที่เกิดในจิต. {ป.: ส. ไจตสิก}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เจติย- - [-ติยะ-] {แบบ} น. เจดีย์. {ป.}.

• เจน - ว. คุ้น, ชิน, เช่น เจนตา, ชำนาญ เช่น เจนสังเวียน, จำได้แม่นยำ เช่น เจนทาง. เจนจบ ว. ชำนาญทั่ว, รอบรู้, ได้พบได้เห็นมามาก. เจนจัด ก. สันทัด,ชำนาญ, มีประสบการณ์มาก, จัดเจน ก็ว่า. เจนใจ ว. ขึ้นใจ, แม่นยำในใจ. เจนเวที ก. ขึ้นเวทีมามากแล้ว , โดยปริยายหมายความว่า มีความชำนาญ, ช่ำชอง. เจนสนาม ก. ออกสนามมามากแล้ว, โดยปริยายหมายความว่า มีความชำนาญ, ช่ำชอง. เจนสังเวียน ก. ขึ้นชกบนสังเวียนบ่อย, โดยปริยายหมายความว่า มีความชำนาญ, ช่ำชอง.

• เจ็บ - ก. ป่วยไข้, ราชาศัพท์ว่า ประชวร: รู้สึกทางกายเมื่อถูกทุบตีหรือเป็นแผลเป็นต้น. เจ็บไข้, เจ็บป่วย ก. ไม่สบายเพราะโรคหรือความไข้หรือเหตุอื่นที่ทำให้รู้สึกเช่นนั้น, เจ็บไข้ได้ป่วย ก็ว่า, ราชาศัพท์ว่า ทรงพระประชวร หรือ ประชวร. เจ็บแค้น ก. ผูกใจเจ็บ. เจ็บใจ ก. ชํ้าใจ. เจ็บช้ำน้ำใจ ก. เจ็บใจ, สะเทือนใจ. เจ็บท้อง ก. อาการเจ็บท้องเวลาจะคลอดลูก. เจ็บท้องข้องใจ {โบ} ก. เดือดเนื้อร้อนใจ, เดือดร้อน, ทุกข์เข็ญยากลำบาก. {จารึกพ่อขุนรามคำแหง}. เจ็บปวด ก. รู้สึกเจ็บใจเพราะผิดหวัง. เจ็บร้อน ก. เป็นเดือดเป็นแค้น. เจ็บแสบ ก. รู้สึกเจ็บใจอย่างเผ็ดร้อน.

• เจรจา - [เจนระจา, เจระจา] ก. พูด, พูดจากัน, พูดจากันเป็นทางการ. {ส. จรฺจา}.

• เจริญ - [จะเริน] ก. เติบโต, งอกงาม, ทำให้งอกงาม, เช่น เจริญทางพระราชไมตรี เจริญสัมพันธไมตรี, มากขึ้น: ทิ้ง เช่น เจริญยา, จำเริญยา ก็ว่า: ตัด เช่น เจริญเกศา, จำเริญเกศา ก็ว่า: สาธยาย, สวด, {ในงานมงคล} เช่น เจริญพระพุทธมนต์. เจริญตาเจริญใจ ว. งาม, ต้องตาต้องใจ. เจริญพร เป็นคำเริ่มที่ภิกษุสามเณรพูดกับสุภาพชน และเป็นคำรับ. เจริญพันธุ์ ว. มีความสามารถในการสืบพันธุ์และแพร่พันธุ์. เจริญรอย ก. ประพฤติ เช่น เจริญรอยตามผู้ใหญ่. เจริญสมณธรรม ก. บำเพ็ญสมณธรรม. เจริญอาหาร ก. บริโภคอาหารได้มาก. ว. ที่ทำให้บริโภคอาหารได้มาก เช่น ยาเจริญอาหาร.