ว. เสียการทรงตัวจนเอนเคลื่อนไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เดินเซ ถูกผลักเลยเซ, มีลักษณะเย้ไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เสาเซ รั้วเซ. เซซัง ก. เดินซวนเซไปไม่ตรงเหมือนคนเจ็บหรือคนไร้ที่พึ่ง เช่น เขาถูกไล่ออกจากบ้านต้องเซซังไปอาศัยวัดนอน: เที่ยวไปเรื่อย ๆ อย่างไม่มีจุดหมายไร้ที่พึ่ง เช่น นางจันทร์เทวีอุ้มพระสังข์เที่ยวเซซังไปในป่า.