ความหมาย

• 
  

  [กันละ-] น. ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่ ยาชันรูปคล้ายกระบุงขนาดย่อม ปากสอบ ใช้ใส่น้ำ, กะออมกระออม หรือ กะละออม ก็ว่า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กัศมล - [กัดสะมน] {แบบ} ว. น่าเกลียด, ไม่งาม, อุจาด, เช่น บพิตรพราหมณ์นี้กาจกัศมลร้ายพ้นคนในโลกย์นี้ {ม. คำหลวง กุมาร}. {ส.}.

• กัศยป - [กัดสะหฺยบ] {แบบ} น. เต่า. {ส.}.

• กัษณ - [กัดสะหฺนะ] {กลอน} น. กษณะ, ขณะ, เช่น ในเมื่อกาลกัษณ {ม. คำหลวง สักบรรพ}.

• กา ๑ - น. ชื่อนกขนาดกลางชนิด Corvus macrorhynchos Wagler วงศ์ย่อย Corvinae ในวงศ์ Corvidae ปากใหญ่หนาแบนข้าง ตาสีดำ ตัวสีดำ ร้องเสียง “กา ๆ”, อีกา ก็เรียก: ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์ธนิษฐา เห็นเป็นรูปอีกา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์ {อภัย), ดาวไซ ดาวเศรษฐี ดาวศรวิษฐา หรือ ดาวธนิษฐะ ก็เรียก. กาคาบพริก {สำ} ว. ลักษณะที่คนผิวดำแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสีแดง. กาจับหลัก ๑ น. ไม้แป้นวงกลม มีหลักปักอยู่ที่ริมแป้น ที่ปลายหลักมีวัตถุรูปกระจับสำหรับรับคางศพที่บรรจุโกศ: เครื่องดักทำร้ายของโบราณ มีของแหลมอยู่ข้างล่าง เมื่อคนนั่งกระทบไกเข้าก็ลัดขึ้นเสียบทวาร: ท่าถือขอช้างอย่างหนึ่ง. {ตำราขี่ช้าง}. กาฟักไข่ น. ชื่อการเล่นอย่างหนึ่ง ผู้เล่นหาไม้หรือของอื่นมาคนละชิ้นสมมุติเป็นไข่ มอบให้แก่ผู้ที่ถูกจับสลากสมมุติเป็นกาผู้เป็นการักษาสิ่งนั้นไว้ในวงเขตที่กำหนด ผู้เล่นนอกนั้นคอยลักไข่. กาลักน้ำ น. เครื่องมืออย่างง่ายซึ่งอาศัยความดันของอากาศเพื่อใช้ถ่ายเทของเหลวออกจากภาชนะ โดยใช้หลอดหรือท่อที่ใช้ถ่ายเทของเหลวจากระดับหนึ่งไปสู่ระดับที่ตํ่ากว่า โดยไหลผ่านระดับที่สูงกว่าระดับทั้ง ๒ นั้น. {อ. siphon}. กาสัก ๑ น. นกที่เชื่อกันว่าเป็นสัตว์กายสิทธิ์บินมาไม่เห็นตัว ถ้าได้ขนมันไว้ก็หายตัวได้. กาหลงรัง {สำ} น. ผู้ที่ไปหลงติดอยู่ ณ บ้านใดบ้านหนึ่งแล้วไม่ยอมกลับบ้านของตน, ผู้เร่ร่อนไปไม่มีที่พักพิงเป็นหลักแหล่ง.

• ก๋า ๑ - {ปาก} ว. อาการที่ทำท่าว่าเก่ง เช่น ยืนก๋า เต้นก๋า. ก๋ากั่น ว. อวดกล้า {มักใช้แก่ผู้หญิง}.