ความหมาย

• 
  

  ก. จ้องดู, แหงนหน้าดู, เช่น ควายเบิ่ง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เบี้ย ๑ - น. ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวหลายชนิด ในวงศ์ Cypraeidae เปลือกแข็ง ผิวเป็นมัน หลังโค้งนูน ด้านท้องแบน ช่องเปลือกยาวและแคบ เป็นลำราง ตามขอบทั้ง ๒ ข้างเป็นรอยหยัก เรียกรวม ๆ ว่า หอยเบี้ย, เปลือกหอยเบี้ยที่ใช้เป็นเงินตราในสมัยก่อนมี ๒ ชนิด ได้แก่ ชนิด Cypraea moneta Linn. เรียก เบี้ยจั่นหรือเบี้ยจักจั่น ชนิดC. annulus Linn. เรียก เบี้ยแก้วหรือเบี้ยนาง มีอัตรา ๑๐๐ เบี้ย เป็น ๑ อัฐ คำว่า เบี้ย จึงเป็นคำเรียกแทนเงินติดมาจนทุกวันนี้ เช่น เบี้ยประชุม เบี้ยประกัน เบี้ยเลี้ยงชีพ. เบี้ยกันดาร {กฎ} น. เงินที่จ่ายช่วยเหลือข้าราชการและลูกจ้างประจำ เนื่องจากการปฏิบัติราชการประจำในท้องที่กันดารหรือในโรงเรียนที่กันดาร. เบี้ยแก้ น. ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวพวกหอยเบี้ย ในวงศ์ Cypraeidae เปลือกสีน้ำตาลเข้ม ด้านหลังมีลายเป็นวงกลมสีอ่อน มี ๒ ชนิด ได้แก่ เบี้ยแก้ใหญ่หรือเบี้ยอีแก้ {Cypraea mauritiana Linn.} ใช้ขัดผ้าให้เรียบเป็นมัน และเบี้ยแก้เล็ก {C. caputserpentis Linn.} ใช้ทำยาหรือเครื่องราง. เบี้ยจักจั่น ดู จั่น ๓. เบี้ยต่อไส้ {สำ} น. เงินที่พอประทังชีวิตให้ยืนยาวไปได้ชั่วระยะหนึ่ง. เบี้ยทำขวัญ {กฎ: โบ} น. เงินทีฝ่ายหนึ่งต้องเสียให้อีกฝ่ายหนึ่งเป็นค่าเสียหาย. เบี้ยน้อยหอยน้อย {สำ} ว. มีเงินน้อย, มีเงินไม่มาก. เบี้ยบน {สำ } น. ผู้มีอำนาจเหนือ, ผู้ได้เปรียบ, ผู้เป็นต่อ, ตรงข้ามกับ เบี้ยล่าง. เบี้ยบ้ายรายทาง {สำ} น. เงินที่จะต้องใช้จ่ายหรือเสียไปเรื่อย ๆ เพื่อให้ทำธุรกิจสำเร็จ. เบี้ยบำนาญ {โบ: ปาก} น. บำนาญ. เบี้ยโบก น. การพนันอย่างหนึ่ง เอาเบี้ย ๔ ตัวใส่ในกระบอกแล้วคว่ำไว้ ให้ผู้เล่นแทงว่าจะออกคู่หรือคี่ ถ้าเบี้ยคว่ำ ๒ หงาย ๒ หรือคว่ำทั้งหมด หงายทั้งหมด ถือว่าเป็นคู่ ถ้าออกต่างจากนี้ถือว่าเป็นคี่. เบี้ยประกันภัย {กฎ} น. จำนวนเงินที่ผู้เอาประกันภัยจะต้องชำระให้แก่ผู้รับประกันภัยตามสัญญา เพื่อที่จะได้รับเงินผลประโยชน์หรือค่าสินไหมทดแทนเมื่อตนเสียชีวิต หรือเมื่อได้รับความเสียหายตามชนิดของภัยที่ได้เอาประกันภัยไว้. เบี้ยประชุม น. เงินค่าตอบแทนที่ให้แก่กรรมการเป็นต้นที่เข้าประชุม. เบี้ยปรับ {กฎ} น. จำนวนเงินหรือการชำระหนี้อย่างอื่นที่มิใช่เป็นจำนวนเงินซึ่งลูกหนี้สัญญาว่าจะให้เจ้าหนี้เรียกเอาได้เมื่อตนไม่ชำระหนี้ หรือไม่ชำระหนี้ให้ถูกต้องสมควร: เงินค่าปรับที่ผู้ต้องเสียภาษีอากรจะต้องเสียเพิ่มขึ้นจากจำนวนภาษีอากรที่ต้องชำระ ในกรณีที่ไม่ปฏิบัติตามที่ประมวลรัษฎากรกำหนดไว้. เบี้ยล่าง {สำ } น. ผู้อยู่ใต้อำนาจ, ผู้เสียเปรียบ, ผู้เป็นรอง, ตรงข้ามกับ เบี้ยบน. เบี้ยเลี้ยง {กฎ} น. เงินที่จ่ายให้เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นจากการไปปฏิบัติงานนอกสถานที่โดยไม่รวมถึงค่าเช่าที่พักและค่าพาหนะในการเดินทาง. เบี้ยหวัด น. {โบ} เงินที่มีกำหนดจ่ายเป็นรายปีให้แก่พระบรมวงศานุวงศ์หรือข้าราชบริพารจากเงินงบประมาณรายจ่ายหมวดเงินอุดหนุนของสำนักพระราชวัง, เงินปี หรือ เบี้ยหวัดเงินปี ก็เรียก: เงินตอบแทนความชอบที่ให้แก่ทหารที่ออกจากประจำการ โดยจ่ายเป็นรายเดือนตามข้อบังคับของกระทรวงกลาโหม. เบี้ยหัวแตก, เบี้ยหัวแหลก {สำ} น. เงินที่ได้มาไม่เป็นกอบเป็นกำแล้วใช้จ่ายหมดไปโดยไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน.

• เบี้ย ๒ - น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Portulaca oleracea L. ในวงศ์ Portulacaceae ใช้เป็นผักได้, ผักเบี้ย หรือ ผักเบี้ยใหญ่ ก็เรียก.

• เบียก - {โบ} ก. แบ่ง, ปัน. เบียกบ้าย {โบ} ก. เฉลี่ยให้แห่งละเล็กละน้อย, เบียดแว้ง ก็ใช้.

• เบี่ยง - ก. เบน, เอี้ยว, เช่น เบี่ยงตัว. ว. ที่เลี่ยง, ที่เบน,เช่น ทางเบี่ยง สะพานเบี่ยง. เบี่ยงบ่าย ก. เลี่ยงพอให้พ้นไป {มักใช้แก่กริยาพูด}, บ่ายเบี่ยง ก็ว่า.

• เบียด - ก. แทรกหรือเสียด เช่น เบียดเข้าไป, ชิดกันติดกันเกินไปในที่จำกัด เช่น ต้นไม้ขึ้นเบียดกัน ยืนเบียดกัน. เบียดกรอ [-กฺรอ] ว. ฝืดเคือง, กระเบียดกระเสียร, เช่น ใช้จ่ายอย่างเบียดกรอ. เบียดบัง ก. ยักเอาไว้เป็นประโยชน์ของตัว. เบียดเบียน ก. ทำให้เดือดร้อน เช่น เบียดเบียนสัตว์ โรคภัยเบียดเบียน เบียดเบียนเพื่อนให้สิ้นเปลือง. เบียดแว้ง {โบ} ก. เฉลี่ยให้แห่งละเล็กละน้อย, เบียกบ้าย ก็ใช้. เบียดเสียด ก. ยัดเยียด, เบียดกันแน่น.