ความหมาย

• 
  

  {โบ} ก. แบ่ง, ปัน. เบียกบ้าย {โบ} ก. เฉลี่ยให้แห่งละเล็กละน้อย, เบียดแว้ง ก็ใช้.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เบี่ยง - ก. เบน, เอี้ยว, เช่น เบี่ยงตัว. ว. ที่เลี่ยง, ที่เบน,เช่น ทางเบี่ยง สะพานเบี่ยง. เบี่ยงบ่าย ก. เลี่ยงพอให้พ้นไป {มักใช้แก่กริยาพูด}, บ่ายเบี่ยง ก็ว่า.

• เบียด - ก. แทรกหรือเสียด เช่น เบียดเข้าไป, ชิดกันติดกันเกินไปในที่จำกัด เช่น ต้นไม้ขึ้นเบียดกัน ยืนเบียดกัน. เบียดกรอ [-กฺรอ] ว. ฝืดเคือง, กระเบียดกระเสียร, เช่น ใช้จ่ายอย่างเบียดกรอ. เบียดบัง ก. ยักเอาไว้เป็นประโยชน์ของตัว. เบียดเบียน ก. ทำให้เดือดร้อน เช่น เบียดเบียนสัตว์ โรคภัยเบียดเบียน เบียดเบียนเพื่อนให้สิ้นเปลือง. เบียดแว้ง {โบ} ก. เฉลี่ยให้แห่งละเล็กละน้อย, เบียกบ้าย ก็ใช้. เบียดเสียด ก. ยัดเยียด, เบียดกันแน่น.

• เบียน - ก. รบกวน, ทำให้เดือดร้อน, มักใช้เข้าคู่กับคำ เบียด เป็น เบียดเบียน: {โหร} เปลี่ยนแปลง เช่น ดาวพระศุกร์ถูกราหูเบียน. น. เรียกสัตว์หรือพืชที่อาศัยอยู่ภายนอกหรือภายในสัตว์หรือพืชอื่นโดยแย่งกินอาหาร ว่า ตัวเบียน. เบียนธาตุ {ไว} ก. ทำให้ความหมายของธาตุในภาษาบาลีและสันสกฤตแผกเพี้ยนไปจากเดิมโดยการเติมอุปสรรค เช่น ธาตุ คม แปลว่า ไป เติม อาเบียนธาตุ เป็น อาคม แปลว่า มา.

• เบียร์ - น. นํ้าเมาอย่างหนึ่งเป็นชนิดเมรัย. {อ. beer}.

• เบี้ยว ๑ - ว. มีรูปบิดเบ้ไปจากเดิมซึ่งมักจะมีลักษณะค่อนข้างกลม เช่น หัวเบี้ยว ปากเบี้ยว. เบี้ยวบูด, เบี้ยว ๆ บูด ๆ ว. บิดเบี้ยวจนเสียรูปทรง.