ก. แทรกหรือเสียด เช่น เบียดเข้าไป, ชิดกันติดกันเกินไปในที่จำกัด เช่น ต้นไม้ขึ้นเบียดกัน ยืนเบียดกัน. เบียดกรอ [-กฺรอ] ว. ฝืดเคือง, กระเบียดกระเสียร, เช่น ใช้จ่ายอย่างเบียดกรอ. เบียดบัง ก. ยักเอาไว้เป็นประโยชน์ของตัว. เบียดเบียน ก. ทำให้เดือดร้อน เช่น เบียดเบียนสัตว์ โรคภัยเบียดเบียน เบียดเบียนเพื่อนให้สิ้นเปลือง. เบียดแว้ง {โบ} ก. เฉลี่ยให้แห่งละเล็กละน้อย, เบียกบ้าย ก็ใช้. เบียดเสียด ก. ยัดเยียด, เบียดกันแน่น.