ความหมาย

• 
  

  ว. มีรูปบิดเบ้ไปจากเดิมซึ่งมักจะมีลักษณะค่อนข้างกลม เช่น หัวเบี้ยว ปากเบี้ยว. เบี้ยวบูด, เบี้ยว ๆ บูด ๆ ว. บิดเบี้ยวจนเสียรูปทรง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เบี้ยว ๒ - ดู คางเบือน.

• เบือ - น. ข้าวสารที่ตำประสมกับเครื่องแกงเพื่อให้นํ้าแกงข้น เรียกว่า ข้าวเบือ, เรียกสากไม้ที่ใช้ตำข้าวเบือหรือนํ้าพริก ว่า สากกะเบือ, เรียกครกดินที่ใช้ตำข้าวเบือหรือนํ้าพริก ว่า ครกกะเบือ.

• เบื่อ ๑ - ก. วางยาพิษเป็นต้นให้เมาหรือให้ตาย เช่น เบื่อหนู เบื่อปลา. น. เรียกสารที่ทำให้เมาหรือให้ตาย ว่า ยาเบื่อ.

• เบื้อ ๑ - น. สัตว์ป่าทั่วไป, คู่กับ สัตว์บ้าน เช่น เนื้อเบื้อนาเนกลํ้า หลายพรรณ {นิ. นรินทร์}.

• เบื่อ ๒ - ก. รู้สึกอิดหนาระอาใจ เหนื่อยหน่าย หรือไม่อยาก เช่น เบื่องาน เบื่อโลก เบื่ออาหาร. เบื่อเป็นยารุ {สำ} ว. เบื่อมากเหมือนกับยารุที่ไม่มีใครอยากกิน เพราะมีกลิ่นเหม็นและรสขมเฝื่อน.