ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–พายัพ} ว. มีแสงเลื่อมพราย. น. แก้ว, กระจกเงา, เช่น มังเบื้อดวงหนึ่งค่าสามสลึงใส่หมาก {จารึกวัดเขมา}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เบื้อง ๑ - น. ทาง, ข้าง, ด้าน, {ใช้ในลักษณะที่เริ่มต้นไปถึงปลาย สูงตํ่า หรือซ้ายขวา เป็นต้น} เช่น เบื้องต้นเบื้องปลาย เบื้องบน เบื้องล่าง เบื้องซ้าย เบื้องขวา. เบื้องต้น ว. ก่อน, แรก. เบื้องบน น. ที่อยู่สูงขึ้นไป, โดยปริยายหมายถึง ผู้หรือสิ่งที่มีอำนาจเหนือกว่า. เบื้องว่า {โบ} สัน. ฝ่ายว่า, ส่วนว่า. เบื้องหน้า ว. ข้างหน้า, ต่อไป, อนาคต.เบื้องหลัง ว. ข้างหลัง: โดยปริยายหมายถึง สิ่งที่ไม่เปิดเผยหรือแอบแฝงอยู่, เบื้องหน้าเบื้องหลัง ก็ว่า.

• เบื้อง ๒ - น. ชื่ออาหารว่างอย่างหนึ่ง ทำโดยละเลงแป้งถั่วทองที่ผสมหัวกะทิลงบนกระทะแบนที่เรียกว่า กระเบื้อง ให้เป็นแผ่นกลม ๆ และบางเสมอกัน ใส่ไส้หวานหรือไส้เค็มแล้วพับ ๒ เรียกว่า ขนมเบื้อง หรือ ขนมเบื้องไทย. เบื้องญวน น. ชื่ออาหารว่างแบบญวนชนิดหนึ่ง ใช้วิธีกลอกแป้งในกระทะให้บางกรอบ ใส่ไส้มีกุ้งเป็นต้นแล้วพับ ๒ อีกชนิดหนึ่งผสมแป้งกับไข่ กลอกแป้งในกระทะ ใส่ไส้แล้วพับเป็นสี่เหลี่ยม ทอดน้ำมันอีกครั้งหนึ่งเรียกว่า ขนมเบื้องญวน, กินกับอาจาด.

• เบือน - ก. หัน, เหไป, เช่น เบือนหน้า.

• เป้ - ว. เอน, ตะแคง, เบี้ยว, ไม่ตรงที่. น. เครื่องหลังของทหารตำรวจเป็นต้น.

• เป๋ - ว. บิดไป เช่น ขาเป๋, ไถลไป, เฉไป, เช่น ขี่จักรยานเป๋เข้าข้างทาง, เอียงมากไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น หวีผมเป๋,มักใช้เข้าคู่กับคำ ไป๋ เป็น เป๋ไป๋ หรือ ไป๋เป๋.