ความหมาย

• 
  

  [เปฺรี่ยม] ว. ปริ่ม.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เปรียว - [เปฺรียว] ว. ไม่เชื่อง, ว่องไว, {ใช้แก่สัตว์บางชนิดเช่นนกหรือไก่เป็นต้นที่ไม่คุ้นคน}, โดยปริยายใช้แก่สิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น: เพรียว.

• เปรี้ยว - [เปฺรี้ยว] ว. มีรสอย่างหนึ่งอย่างรสมะนาวเป็นต้น, มีกลิ่นหรือรสอย่างอาหารบูดหรืออาหารเสีย: {ปาก} มีลักษณะปราดเปรียว ทันสมัย อิสระ มั่นใจ ชอบการคบหาสมาคม {ใช้แก่ผู้หญิง} เช่น ผู้หญิงคนนี้เปรี้ยว, เรียกลักษณะการแต่งกายของผู้ญิงที่แต่งตัวสีฉูดฉาด รัดรูป เป็นต้น ว่า แต่งตัวเปรี้ยว. เปรี้ยวปาก ก. รู้สึกคล้ายเปรี้ยวในปากเมื่ออยากกินสิ่งที่เคยกินมีหมากเป็นต้น.

• เปรี้ยวหวาน - น. ชื่ออาหารคาวชนิดหนึ่ง ใช้ผัก เช่นแตงกวา มะเขือเทศ หอมใหญ่ ผัดกับเนื้อสัตว์ ปรุงให้มีรสออกเปรี้ยวและหวาน.

• เปรียะ, เปรี๊ยะ - [เปฺรียะ, เปฺรี๊ยะ] ว. เสียงที่เกิดจากสิ่งของที่แตกหรือขาดเป็นต้นซึ่งมีเสียงดังเช่นนั้นอย่างแก้วแตก: อาการที่แก้วหูลั่นเพราะขึ้นไปบนที่สูง ๆเป็นต้น: โดยปริยายหมายความว่า คล่องไม่ติดขัด เช่น พูดเปรี๊ยะ, มากเกินไป เช่น ตึงเปรี๊ยะ.

• เปรื่อง - [เปฺรื่อง] ก. เชี่ยวชาญ, ปรุโปร่ง, แตกฉาน, เช่น ปัญญาเปรื่อง สมองเปรื่อง. ว. เสียงดังอย่างเสียงถ้วยชามกระทบกันหรือตกแตก. เปรื่องปราด [-ปฺราด] ว. มีความคิดแคล่วคล่องว่องไว, ปราดเปรื่อง ก็ว่า.