ความหมาย

• 
  

  [เปฺล่ง] ก. ฉายออก, แผ่ออก, เช่น เปล่งรัศมี, ออกเสียง เช่น เปล่งเสียง. ว. แจ่มใส, สุกใส. เปล่งปลั่ง [-ปฺลั่ง] ว. สดใส, แจ่มใส.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เปลว - [เปฺลว] น. เรียกไฟที่ลุกแลบออกมาหรือพวยพุ่งขึ้นว่า เปลวไฟ, เรียกควันที่พลุ่ง ๆ ขึ้นไป ว่า เปลวควัน, เรียกช่องอยู่เหนือถํ้าที่แลบทะลุขึ้นไปเบื้องบน ว่า ช่องเปลวหรือ เปลวปล่อง, เรียกสิ่งที่เป็นแผ่นบางอันมีลักษณะคล้ายเปลวไฟ เช่น ทองคำเปลว, เรียกมันของสัตว์ที่ไม่ได้ติดอยู่กับหนัง ว่า มันเปลว, คู่กับ มันแข็ง: ชื่อลายจำพวกหนึ่งมีปลายสะบัดอ่อนไหวคล้ายเปลวไฟ เช่น กระหนกเปลว.

• เปลา - [เปฺลา] ว. สูงชะลูดไม่มีกิ่งที่ลำต้น {ใช้แก่ต้นไม้}.

• เปล่า - [เปฺล่า] ว. ไม่มีอะไรนอกจากตัวของมันเองที่อ้างถึง เช่น ขวดเปล่า มือเปล่า, ว่าง ๆ: เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่มี ไม่เป็นอย่างนั้น: ไม่มีข้อผูกพัน เช่น ให้เปล่า ได้เปล่า. ก. อ้างว้าง, ว้าเหว่, เช่น เปล่าอก เปล่าใจ เปล่าเปลี่ยว. เปล่าดาย ว. เปล่าทีเดียว. เปล่า ๆ ปลี้ ๆ [-ปฺลี้] ว. ไม่มีหลักฐาน เช่น มาโทษกันเปล่า ๆ ปลี้ ๆ.เปล่าเปลี่ยว [-เปฺลี่ยว] ว. อ้างว้าง, ว้าเหว่.

• เปล้า ๑ - [เปฺล้า] น. ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กหลายชนิดในสกุล Croton วงศ์ Euphorbiaceae เช่น เปล้าใหญ่ {C. roxburghii N.P. Balakr.} เป็นไม้ต้น, เปล้าน้อย {C. stellatopi losusH. Ohba} เป็นไม้พุ่ม ขึ้นตามป่าเบญจพรรณ ทั้ง ๒ ชนิดใบใช้ทำยาได้.

• เปล้า ๒ - [เปฺล้า] น. ชื่อนกขนาดเล็กถึงขนาดกลางหลายชนิด ในวงศ์ Columbidae ลำตัวสีเขียว แต่ละชนิดมีสีแตกต่างกันทีหน้าอกและช่วงไหล่ ซึ่งอาจมีสีม่วง น้ำตาลเขียว ชมพู หรือเหลือง ทำรังเป็นรูปถ้วยง่าย ๆ ด้วยกิ่งไม้เล็ก ๆ ตามกิ่งก้านของต้นไม้ หากินเป็นฝูง กินผลไม้ เช่น เปล้าขาเหลือง [Treron phoenicoptera {Latham}] เปล้าคอสีม่วง [T. vernans {Linn.}], เขาเปล้า ก็เรียก, พายัพเรียก เป้า.