ความหมาย

• 
  

  น. ชื่อผ้าขาวเนื้อบางละเอียดชนิดหนึ่ง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เปลือง - [เปฺลือง] ก. ใช้หมดไปสิ้นไปเกินควร, หมดไปสิ้นไปโดยใช่เหตุ, เช่น เปลืองเงิน เปลืองเวลา เปลืองที่. ว. ลักษณะที่หมดไปสิ้นไปเกินควร เช่น ใช้เงินเปลือง. เปลืองใจ ก. เสียกำลังใจ.

• เปลื้อง - [เปฺลื้อง] ก. เอาออก {ใช้แก่เครื่องแต่งตัวที่นุ่งห่มหรือคลุมอยู่}, ทำให้หลุดพ้นเพื่อแบ่งเบาหรือให้หมดไป เช่น เปลื้องทุกข์ เปลื้องหนี้, ปลดเปลื้อง ก็ว่า.เปลื้องเครื่องสุกำศพ ก. เปลื้องผ้าขาวที่ห่อศพออกแล้วนำผ้าขาวนั้นและสิ่งปฏิกูลภายในโกศ เช่น กระดาษฟางไปเผาพร้อมบุพโพ แล้วเอาผ้าขาวอีกผืนหนึ่งห่อศพให้ใหม่.

• เปลือย - [เปฺลือย] ว. ไม่มีอะไรปกปิดร่างกาย เช่น เปลือยหลังเปลือยไหล่: โดยปริยายใช้เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น สายเปลือย คือ สายไฟฟ้าที่ไม่มีผ้าหรือยางหุ้ม. เปลือยกาย ว. กายเปล่า, ไม่นุ่งผ้า.

• เปศล-, เปศละ - [เปสะละ-] ว. ซึ่งประดับตกแต่งโดยฝีมือช่าง: งาม, สวย, น่ารัก, น่าชอบใจ, อ่อน, น่วม, ละมุนละม่อม: เก่ง, ชำนาญ, เชี่ยวชาญ, มีเล่ห์กล, มีอุบาย. {ส.}. เปศลมัธย์ ว. มีเอวอ่อน. {ส.}.

• เปศะ - [เปสะ] {แบบ} น. สถาปนิก, ช่างออกแบบ, ช่างไม้. {ส.}.