กลับ
คำว่า
เปี๊ยก
ความหมาย
ว. เล็กมากเมื่อเปรียบเทียบกับคนอื่นหรือสิ่งอื่น.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
เปียก ๑
- ก. มีนํ้าชุ่มปนผสมอยู่หรือติดอยู่ เช่น เปียกเหงื่อ เปียกฝน เปียกน้ำ. ว. ที่ชุ่มน้ำ เช่น ผมเปียก ผ้าเปียกเหงื่อเปียก, อ่อนเกือบเละอย่างข้าวเปียก. เปียกแฉะ ก. มีน้ำชุ่มอยู่มาก เช่น ถนนเปียกแฉะ. เปียกชื้น ก. เปียกพอหมาด ๆ เช่น ผ้าเปียกชื้น. เปียกโชก ก. เปียกชุ่มทั่วตัว เช่น น้ำเปียกโชก เหงื่อเปียกโชก. เปียกปอน ก. เปียกมาก เช่น ถูกสาดน้ำจนเปียกปอน.
เปียก ๒
- ก. กวนสิ่งเช่นข้าวหรือแป้งเป็นต้นบนไฟให้สุกเช่น เปียกข้าวเหนียว เปียกสาคู. ว. เรียกข้าวที่ต้มและกวนให้เละ หรือข้าวที่ต้มกับน้ำกะทิเจือเกลือเล็กน้อยกวนให้สุกจนข้นหรือเละ มีรสเค็ม ๆ มัน ๆ ว่า ข้าวเปียก, เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น แป้งเปียก สาคูเปียก, เรียกขนมชนิดหนึ่ง ทำจากแป้งข้าวเจ้าตั้งไฟกวนกับน้ำตาลหม้อและกะทิ หยอดให้มีขนาดพอคำแล้วโรยถั่วทองคั่ว ว่า ขนมเปียก. เปียกปูน น.ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้าผสมกาบมะพร้าวเผาให้เป็นถ่านบดละเอียด ตั้งไฟกวนกับน้ำตาล กะทิและน้ำปูนใส เมื่อสุกเทลงใส่ถาด ตัดเป็นชิ้น ๆ ให้เป็นรูปสี่เหลี่ยมด้านขนานที่มีด้านทั้ง ๔ ยาวเท่ากัน แต่ไม่มีมุมภายในเป็นมุมฉาก โรยด้วยมะพร้าวขูด.
เปี๊ยบ
- {ปาก} ว. ที่สุด เช่น แหลมเปี๊ยบ เหมือนเปี๊ยบ.
เปี่ยม
- ก. เต็มถึงขอบ, เกือบจะล้น, เช่น แกงเปี่ยมหม้อน้ำเปี่ยมฝั่ง, เต็มที่, บริบูรณ์, เช่น เปี่ยมด้วยคุณธรรม เปี่ยมด้วยความเมตตากรุณา.
เปียว
- {โบ} ก. เป่า เช่น เปียวปี่แก้วเคนผสาร {ม. คำหลวง มหาราช}.