กลับ
คำว่า
กางเกี่ยง
ความหมาย
ดู กางเกียง.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
กางเขน
- น. ชื่อนกขนาดเล็กหลายชนิด ในวงศ์ Turdidae ปากยาวปานกลางปลายแหลม หางยาวกว่าลำตัวมาก เช่น กางเขนบ้าน [Copsychus saularis {Linn.}] ส่วนบนลำตัวสีดำ ส่วนล่างตั้งแต่อกลงไปสีขาวหม่นปีกมีลายพาดสีขาว มักอยู่เป็นคู่หรือกลุ่มเล็ก ๆ กินแมลง, ภาคกลางเรียก กางเขน, พายัพเรียก จีแจ๊บ, อีสาน เรียก จี่จู้, ปักษ์ใต้เรียก บินหลา, กางเขนดง [C. malabaricus {Scopoli}] ปาก หัว หลัง อก และปีกของตัวผู้สีดำเหลือบ หลังส่วนล่างติดโคนหางสีขาวอกส่วนล่างไปจนถึงหางสีน้ำตาลแดง หางยาว ด้านบนสีดำ ใต้หางและขอบหางสีขาว ขาสีน้ำตาลอมชมพู ตัวเมียสีจางไม่สดใสเท่าตัวผู้และหางสั้นกว่า.
กางของ
- {ถิ่น–อีสาน} น. ต้นปีบ. {ดู ปีบ ๑}.
ก้างปลา
- น. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในสกุล Flueggea และ Phyllanthus วงศ์ Euphorbiaceae ใบยาวรี ปลายใบทู่ ออกดอกเป็นกลุ่มอยู่ตามง่ามใบแถวปลายกิ่ง ชนิดผลสีขาวเรียก ก้างปลาขาว [F. virosa {Roxb. ex Willd.} Voigt] ชนิดผลสีคลํ้าเรียก ก้างปลาแดง {F. leucopyrus Willd.} และชนิด P. reticulatus Poir. เรียก ก้างปลาเครือ ใช้ทำยาได้.
ก้างพระร่วง
- น. ชื่อปลาน้ำจืดไม่มีเกล็ดจำพวกเดียวกับปลาเนื้ออ่อน ชนิด Kryptopterus bicirrhis {Valenciennes} ในวงศ์ Siluridae ลำตัวยาวแบนข้างมาก ปากเล็กเชิดขึ้น เนื้อมีลักษณะใสจนมองทะลุลำตัวเห็นแถวกระดูกและอวัยวะภายในต่าง ๆ ขนาดยาวไม่เกิน ๑๒ เซนติเมตร, กระจก ก็เรียก.
กาจับหลัก ๑
- ดูใน กา ๑.