ความหมาย

• 
  

  ว. เปราะ: เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงหักไม้เปราะ เช่น ข้อเท้าข้อมือลั่นเผาะ น้ำตาร่วงเผาะ ๆ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เผาะ ๒ - น. ชื่อเห็ดชนิด Astraeus hygrometricus {Pers.}Morgan ในวงศ์ Astraeaceae เกิดใต้ดิน ดอกเห็ดอ่อนเป็นก้อนกลม เมื่อแก่โผล่ขึ้นมาเหนือดิน เปลือกนอกแข็งแล้วแตกเป็นแฉกคล้ายดาว กลางดอกเห็ดเป็นถุงกลมมีสปอร์สีนํ้าตาล ดอกอ่อนต้มสุกแล้วกินได้ เรียกเห็ดเผาะ พายัพเรียก เห็ดถอบ.

• เผิ้ง - ดู ผึ้ง ๑.

• เผิน - {โบ} ว. บน, สูง, เช่น ที่งอกง้ำเป็นแง่เงื้อมก็ชะงุ้มชะโงกชะง่อนผาที่ผุดเผินเป็นแผ่นพูตะเพิงพัก {ม.ร่ายยาว มหาพน}.

• เผิน ๆ - ว. ผิว ๆ, ผาด ๆ, ตื้น ๆ, เช่น มองเผิน ๆ แลเผิน ๆ, {มักใช้แก่กิริยาที่ดูหรือมอง}.

• เผียน - ก. หมุนไป, ผันไป, มักใช้เข้าคู่กับคำ ผัน เป็น ผันเผียน หรือ เผียนผัน.