[เพ็ด, เพ็ดชะ-, เพ็ด-] น. ชื่อแก้วที่แข็งที่สุดและมีนํ้าแวววาวมากกว่าพลอยอื่น ๆ ใช้ทำเครื่องประดับหรือใช้ประโยชน์ในทางอุตสาหกรรม: โดยปริยายหมายความว่า แข็งที่สุด เช่น เหล็กเพชร ใจเพชร. {ส. วชฺร: ป. วชิร}. เพชรซีก [เพ็ด-] น. เพชรที่เจียระไนแล้วไม่แพรวพราวงามเท่าเพชรลูก มักได้จากส่วนที่ตัดออกในการตัดแต่งเจียระไนเพชรลูก. เพชรดา [เพ็ดชะดา] น. ความแข็ง, ความอยู่ยงคงกระพัน. เพชรตัดเพชร {สำ} น. คนเก่งต่อเก่งมาสู้กัน. เพชรตาแมว น. ไพฑูรย์. เพชรน้ำค้าง น. แก้วสีขาว. เพชรน้ำหนึ่ง, เพชรน้ำเอก {สำ} ว. ดีเป็นพิเศษยอดเยี่ยม. เพชรนิลจินดา [เพ็ดนิน-] น. เครื่องเพชรพลอย. เพชรปาณี [เพ็ดชะ-] น. พระอินทร์. {ส.}. เพชรร่วง น. เพชรเม็ดเล็ก ๆ ที่เจียระไนแล้ว แต่ยังไม่ได้ทำเป็นเครื่องประดับหรือเครื่องใช้. เพชรร้าว {สำ} ว. ที่ไม่บริสุทธิ์, ที่มีตำหนิ. เพชรฤกษ์[เพ็ดชะ-] น. ยามแข็งแรง. เพชรลูก น. เพชรที่เจียระไนให้มีเหลี่ยมมุมลักษณะต่าง ๆ เช่น เหลี่ยมเกสร เหลี่ยมกุหลาบ. เพชรายุธ [เพ็ดชะรายุด] น. อาวุธเพชรของพระอินทร์, ชื่อหนึ่งของพระอินทร์. {ส. วชฺร + อาวุธ}.