กลับ
คำว่า
เพรี้ยม
ความหมาย
[เพฺรี้ยม] {กลอน} ว. แฉล้ม, แช่มช้อย. {อย่างเดียวกับ พริ้ม}. เพรี้ยมพราย [-พฺราย] ว. งามแฉล้ม.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
เพรียว
- [เพรฺยีว] ว. เปรียว, ฉลวย, เรียว, เช่น รูปร่างเพรียว เรือเพรียว. เพรียวลม ว. มีรูปร่างสูงโปร่ง สะโอดสะอง: มีรูปร่างเรียวบาง เคลื่อนไหวได้ว่องไว.
เพรื่อ
- [เพฺรื่อ] ว. เรี่ยราด เช่น น้ำหกเพรื่อ, เกินขอบเขต, บ่อย ๆ ไม่เป็นกิจจะลักษณะ, เช่น พูดเพรื่อ, พร่ำเพรื่อ ก็ว่า.
เพรือง
- [เพฺรือง] น. กระดึง.
เพล
- [เพน] น. เวลาพระฉันกลางวัน คือ เวลาระหว่าง ๑๑ นาฬิกาถึงเที่ยง เรียกว่า เวลาเพล. {ป., ส. เวลา ว่า กาล}.
เพล้โพล้
- น. โพล้เพล้: ที่เปล่าเปลี่ยวทุรกันดาร: พี้โพ้ ก็ว่า.