ความหมาย

• 
  

  น. วัวป่าชนิดหนึ่งเขาบิด ๆ. {พจน. ๒๔๙๓}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เพลิง - [เพฺลิง] น. ไฟ เช่น เพลิงไหม้บ้าน ดับเพลิง. {ข. เภฺลิง}. เพลิงกัลป์ น. ไฟกัลป์. เพลิงฟ้า น. ไฟที่ใช้แว่นส่องจุดด้วยแสงแดด.

• เพลิดเพลิน - [เพฺลิดเพฺลิน] ก. สนุกสนานไม่รู้จักเบื่อ, สนุกสนานจนลืมกังวล.

• เพลิน, เพลิน ๆ - [เพฺลิน] ก. อาการที่ปล่อยอารมณ์อยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ชอบใจจนลืมนึกถึงสิ่งอื่น เช่น ทำงานเพลิน ฟังดนตรีเพลิน กินเล่นเพลิน ๆ. เพลินใจ ก. เบิกบานใจ. เพลินตาก. ดูเพลิน, ดูไม่รู้จักเบื่อ.

• เพลีย - ก. อ่อนแรง, ถอยกำลัง, มีอาการเมื่อยล้า เช่น เดินจนเพลีย ทำงานมาก ๆ รู้สึกเพลีย. เพลียใจ ก. ท้อแท้, หมดกำลังใจ.

• เพลี้ย ๑ - น. ชื่อแมลงขนาดเล็กหลายชนิดหลายวงศ์หลายอันดับ มีปากชนิดเจาะดูด หรือชนิดเขี่ยดูด ทำลายพืชต่าง ๆ ส่วนใหญ่ไม่มีปีก พวกที่อยู่ในวงศ์ Cicadellidae มีรูปร่างคล้ายจักจั่น เรียก เพลี้ยจักจั่น เช่น ชนิด Nephotetix virescens {Distant} ทำลายข้าว, พวกที่อยู่ในวงศ์ Aphididae มีลำตัวบอบบางและอ่อนนิ่ม เรียก เพลี้ยอ่อนเช่น ชนิด Rhopalosiphum maidis {Fitch} ทำลายข้าวโพด, พวกที่อยู่ในวงศ์ Thripidae ทำลายพืชทำให้มีลักษณะเหมือนไฟไหม้ เรียก เพลี้ยไฟ, เช่น ชนิด Thripspalmi Karny ทำลายฝ้ายและดอกกล้วยไม้ ที่อยู่ในวงศ์ Pseudococcidae ที่สามารถผลิตสารสีขาวคล้ายแป้งออกมาหุ้มลำตัว เรียก เพลี้ยแป้ง เช่น ชนิด Planococcus minor {Maskell} ทำลายผลทุเรียน และพวกที่อยู่ในวงศ์ Diaspididae ที่ผลิตสารสีนํ้าตาลออกมาหุ้มลำตัวคล้ายฝาหอย เรียก เพลี้ยหอย เช่น ชนิด Aonidiella aurantii {Maskell} ทำลายผลส้ม.