ความหมาย

• 
  

  ก. อ่อนแรง, ถอยกำลัง, มีอาการเมื่อยล้า เช่น เดินจนเพลีย ทำงานมาก ๆ รู้สึกเพลีย. เพลียใจ ก. ท้อแท้, หมดกำลังใจ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เพลี้ย ๑ - น. ชื่อแมลงขนาดเล็กหลายชนิดหลายวงศ์หลายอันดับ มีปากชนิดเจาะดูด หรือชนิดเขี่ยดูด ทำลายพืชต่าง ๆ ส่วนใหญ่ไม่มีปีก พวกที่อยู่ในวงศ์ Cicadellidae มีรูปร่างคล้ายจักจั่น เรียก เพลี้ยจักจั่น เช่น ชนิด Nephotetix virescens {Distant} ทำลายข้าว, พวกที่อยู่ในวงศ์ Aphididae มีลำตัวบอบบางและอ่อนนิ่ม เรียก เพลี้ยอ่อนเช่น ชนิด Rhopalosiphum maidis {Fitch} ทำลายข้าวโพด, พวกที่อยู่ในวงศ์ Thripidae ทำลายพืชทำให้มีลักษณะเหมือนไฟไหม้ เรียก เพลี้ยไฟ, เช่น ชนิด Thripspalmi Karny ทำลายฝ้ายและดอกกล้วยไม้ ที่อยู่ในวงศ์ Pseudococcidae ที่สามารถผลิตสารสีขาวคล้ายแป้งออกมาหุ้มลำตัว เรียก เพลี้ยแป้ง เช่น ชนิด Planococcus minor {Maskell} ทำลายผลทุเรียน และพวกที่อยู่ในวงศ์ Diaspididae ที่ผลิตสารสีนํ้าตาลออกมาหุ้มลำตัวคล้ายฝาหอย เรียก เพลี้ยหอย เช่น ชนิด Aonidiella aurantii {Maskell} ทำลายผลส้ม.

• เพลี้ย ๒ - น. ชื่อเครื่องดนตรีประเภทเครื่องดีด ทำด้วยไม้ไผ่คล้ายจ้องหน่อง แต่จ้องหน่องใช้กระตุก ส่วนเพลี้ยใช้ดีด, เพี้ย ก็ว่า.

• เพลี่ยง - [เพฺลี่ยง] ก. เลี่ยง, หลีก, พลาด. เพลี่ยงพล้ำ [-พฺล้ำ] ก. พลั้งพลาด, ผิดพลาด, เสียที.

• เพศ - น. รูปที่แสดงให้รู้ว่าหญิงหรือชาย: {ไว} ประเภทคำในบาลีและสันสกฤตเป็นต้น, ตรงกับ ลิงค์ หรือ ลึงค์: เครื่องแต่งกาย: การประพฤติปฏิบัติตน เช่น สมณเพศ. {ส.เวษ: ป. เวส}.

• เพศยันดร - [เพดสะยันดอน] น. นามพระบรมโพธิสัตว์ชาติที่ ๑๐ ในทศชาติ, พระเวสสันดร. {ป. เวสฺสนฺตร: ส. ไวศฺยานฺตร}.