ความหมาย

• 
  

  [เพดสะยันดอน] น. นามพระบรมโพธิสัตว์ชาติที่ ๑๐ ในทศชาติ, พระเวสสันดร. {ป. เวสฺสนฺตร: ส. ไวศฺยานฺตร}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เพส - ว. ยี่สิบ เช่น เบญจเพส ว่า ยี่สิบห้า. {ป. วีส}.

• เพสลาด - [เพสะหฺลาด] ว. ไม่อ่อนไม่แก่ {มักใช้แก่ใบไม้บางชนิดที่ใช้เป็นอาหาร เช่น ใบชะพลู ใบทองหลาง}.

• เพ่อ - ว. ใช้ประกอบหลังคำ อย่า เป็น อย่าเพ่อ หมายความว่า ห้ามไม่ให้กระทำในขณะนั้น เช่น อย่าเพ่อกิน, พึ่ง เพิก หรือ เพิ่ง ก็ว่า.

• เพ้อ - ก. พูดโดยไม่มีสติ, พูดโดยไม่รู้ตัว, เช่น คนไข้เพ้อ. เพ้อเจ้อ ว. พล่าม, อาการที่พูดมากในเรื่องที่เหลวไหลไร้สาระ, อาการที่พูดพล่ามจนเสียประโยชน์, อาการที่พูดไม่รู้จักจบ. เพ้อเจ้อกฐินบก {สำ } ว. ชักช้า, เรื่องมาก, ยืดเยื้อ, เยิ่นเย้อกฐินบก ก็ว่า. เพ้อฝัน ก. คิดฝันอย่างลม ๆ แล้ง ๆ.

• เพอิญ - [พะเอิน] ว. เผอิญ, ใช้ว่า พรรเอิญ ก็มี.