ความหมาย

• 
  

  น. ชนชาวเขาเผ่าหนึ่ง อยู่ในประเทศไทยตอนเหนือ เรียกตัวเองว่า เมี่ยน พูดภาษาเมี่ยนในตระกูลแม้ว–เย้า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เยา ๒ - ว. เบา, อ่อน, น้อย เช่น ราคาเยา, มักใช้เข้าคู่กับคำ ย่อม เป็น ย่อมเยา เช่น ราคาย่อมเยา.

• เย้า ๒ - ก. หยอก, สัพยอก. เย้าหยอก ก. สัพยอก, กระเซ้าเย้าแหย่, หยอกเย้า ก็ว่า.

• เยาว-, เยาว์ - [เยาวะ-, เยา] ว. อ่อนวัย, รุ่นหนุ่ม, รุ่นสาว, เช่น เยาว์วัย วัยเยาว์. {แผลงมาจาก ยุว}. เยาวชน น. บุคคลอายุเกิน ๑๕ ปีบริบูรณ์แต่ยังไม่ถึง ๑๘ ปีบริบูรณ์. เยาวมาลย์น. หญิงสาวสวย. เยาวยอด ว. สวยที่สุด. เยาวราช น. ยุพราช, ราชโอรสที่ยังเยาว์พระชนม์, {โบ} พระราชโอรสที่ประสูติจากพระสนม. {กฎมนเทียรบาลสมัยอยุธยา}.เยาวเรศ น. นางกษัตริย์, หญิงสาวสวย. เยาวลักษณ์ น. หญิงมีลักษณะสวย.

• เยาวน- - [–วะนะ-] น. ความหนุ่ม, ความสาว, ความเป็นหนุ่มเป็นสาว. {ส. ยุวนฺ: ป. ยุว ว่า หนุ่ม, สาว}.

• เยาวนะ - [-วะ-] น. ชื่อชนชาติกรีก ซึ่งชาวอินเดียเรียกเพี้ยนมาจากคำ Ionia: ชื่อเรียกชาวไทยทางล้านนา, ยวน โยน หรือ โยนก ก็เรียก.