ความหมาย

• 
  

  ว. ยู่, ย่น, เช่น คมมีดเยิน ตีตะปูจนหัวเยิน, บานออกจนเสียรูป เช่น ไขตะปูควงจนหัวเยิน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เยิ่น - ว. มีระยะยาวหรือนานยืดออกไป: เนิบ เช่น อ่อนเยิ่น. เยิ่นเย้อ ว. ยืดยาด, ไม่กะทัดรัด, ไม่รัดกุม, {โดยมากใช้แก่คำพูดหรือข้อความ} เช่น พูดจาเยิ่นเย้อ ข้อความเยิ่นเย้อ. เยิ่นเย้อกฐินบก {สำ} ว. ชักช้า, เรื่องมาก, ยืดเยื้อ, เพ้อเจ้อกฐินบก ก็ว่า.

• เยินยอ - ว. ยกยอ. ก. ยกย่อง.

• เยิบ, เยิบ ๆ - ว. อาการของสิ่งที่แบนและยาวเมื่อรับน้ำหนักมาก ๆ จะไหวตัวขึ้นลงเป็นจังหวะเนิบ ๆ เช่น กระดานนอกชานอ่อนเยิบ หาบของมาเยิบ ๆ.

• เยิบยาบ - ว. อาการที่โบกหรือกระพือขึ้นลงช้า ๆ {ใช้แก่สิ่งที่เป็นผืนแผ่นบาง ๆ หรือที่อ่อนไหวได้ในตัว} เช่น หลังคาสังกะสีที่ตะปูหลุดไม่หมดถูกลมพัดเยิบยาบ ลมพัดผ้าคลุมป้ายปลิวไหวเยิบยาบ, พะเยิบพะยาบ ยับยาบยาบ หรือ ยาบ ๆ ก็ว่า.

• เยิ้ม - ก. ซึมออกมาแทบหยด เช่น นํ้าเกลือเยิ้ม นำเหลืองเยิ้ม, ชุ่มมากแทบหยด เช่น ใส่นํ้ามันจนเยิ้ม, {โดยมากใช้แก่นํ้าหรือของเหลวที่มีลักษณะเหนียวเหนอะหนะ}: โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่เห็นคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น นัยน์ตาเยิ้ม.