[สะเหฺวด, สะเหฺวดตะ-] น. สีขาว. {ส.: ป. เสต}. เศวตกุญชร [สะเหฺวดกุนชอน] น. ช้างเผือก. เศวตงค์ [สะเหฺวตง] ว. มีตัวขาว. {ส. เศฺวตางฺค}. เศวตฉัตร [สะเหฺวดตะฉัด] น. ฉัตรขาวใช้เป็นเครื่องหมายแห่งความเป็นพระเจ้าแผ่นดินเป็นต้น. {ส. เศฺวตฉตฺร ว่า ฉัตรขาว}. เศวตัมพร, เศวตามพร [สะเหฺวตำพอน, -ตามพอน] น. ชื่อนิกายในศาสนาเชนหรือเดียรถีย์นิครนถ์ นักบวชนิกายนี้ประพฤติตนเป็นผู้นุ่งห่มผ้าขาว, คู่กับ นิกายทิคัมพร. {ส. เศฺวต ว่า ขาว +อมฺพร ว่า เครื่องนุ่งห่ม}. เศวติภ,เศวตีภ, เศวเตภ [สะเหฺวติบ, -ตีบ, -เตบ] น. ช้างเผือก. {ส. เศฺวเตภ}.