ความหมาย

• 
  

  [สะเหฺนาะ] ว. น่าฟัง, เพราะ, เช่น เพลงนี้ไพเราะเสนาะหู: {กลอน} วังเวงใจ, เศร้าใจ, เช่น แถลงปางบำราศห้อง โหยครวญ เสนาะเสน่ห์กำสรวล สั่งแก้ว {นิ. นรินทร์}. {ข. สฺรโณะ ว่า นึกสังเวช สงสาร วังเวงใจ อาลัยถึง}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เสนาะ ๒ - [สะเหฺนาะ] น. เสื้อชนิดหนึ่ง เช่น บ้างสวมใส่เสนาะเกราะพราย {ขุนช้างขุนแผน}.

• เสนี - {กลอน} น. เสนา.

• เสนีย์, เสนียะ - น. จอมทัพ, ผู้นำทัพ. {ป.}.

• เสนียด ๑ - [สะเหฺนียด] น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Justicia adhatoda L. ในวงศ์ Acanthaceae ใบยาวรีออกตรงข้ามกัน ดอกสีขาวออกเป็นช่อตามยอด มีกาบหุ้มใบใช้ทำยาได้, กระเหนียด ก็เรียก.

• เสนียด ๒ - [สะเหฺนียด] น. เรียกหวีที่มีซี่ละเอียดทั้ง ๒ ข้าง ว่า หวีเสนียด. {ข. สฺนิต}.