ความหมาย

• 
  

  [เหฺง่ง] ว. มีเสียงอย่างเสียงระฆังดัง, มักใช้ว่าหง่างเหง่ง หรือ เหง่งหง่าง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เหง้า - [เหฺง้า] น. ลำต้นที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด เช่น ขิง กระวาน ที่จมอยู่ใต้ดิน: ต้นเดิม, ต้นวงศ์.

• เหงา ๑ - [เหฺงา] ว. เปลี่ยวใจ, เปล่าเปลี่ยว, ไม่คึกคัก. เหงาหงอย ว. เปลี่ยวใจไม่กระปรี้กระเปร่า, หงอยเหงา ก็ว่า.

• เหงา ๒ - [เหฺงา] น. ชื่อลายกระหนกตัวแรก. เหงาปั้นลม น. ตัวไม้ชายปั้นลมที่หักกลับโค้งเข้ามาคล้ายลายกระหนกตัวแรก.

• เหงื่อ - [เหฺงื่อ] น. ของเหลวที่ร่างกายขับออกทางผิวหนัง: หยดนํ้าที่กลั่นตัวจากไอนํ้าจับอยู่ที่ฝาภาชนะซึ่งปิดหรือที่ผิววัสดุซึ่งคลุมอยู่เป็นต้น, {ปาก} เหื่อ. เหงื่อกาฬ น.เหงื่อของคนใกล้จะตาย: โดยปริยายหมายถึงเหงื่อแตกด้วยความตกใจกลัวเป็นต้น. เหงื่อตกกีบ {สำ} ก. เหนื่อยมาก.

• เหงือก - [เหฺงือก] น. เนื้อที่หุ้มโคนฟัน: อวัยวะของสัตว์ที่ใช้หายใจในนํ้า. เหงือกปลาหมอ ๑ น. โรคที่เกิดตามฝ่าเท้าทำให้หนังฝ่าเท้าแตกเป็นกลีบ ๆ.